Sint-Augustinus

Een jongeman van Noord-Afrikaanse afkomst

Augustinus van Hippo is op 13 november 354 geboren in Numidië (Noord Afrika).

Nu zou dat in Tunesië liggen.

Zijn moeder Monica was een gelovige Christen, maar zijn vader blijft trouw aan de Romeinse godsdienst. Zij wilde haar zoon graag laten delen in haar eigen geloofsovertuiging, maar oefende geen druk uit om hem te dopen.

Zijn jeugd brengt hij door met studeren en hij leest alles waar hij de hand kan op leggen. Hij heeft succes in de wereld als redenaar, maar hij vindt naar eigen zeggen geen rust. Uit die losbandige tijd heeft hij ook een zoon, Adeodatus, verwekt bij een vrouw met wie hij nooit getrouwd is en die hij achterliet toen hij naar Italië vertrok.

Hij reist naar Rome en Milaan, waar hij door de heilige Ambrosius gedoopt wordt. Daar heeft hij ook een visioen onder een boom. In de tuin hoort hij een kind zingen: "Neem en lees." Daarop leest hij in de bijbel, de tekst Romeinen 13: 13,14.

"Laten wij als bij lichte dag, eerbaar wandelen, niet in brasserijen en drinkgelagen, niet in wellust en losbandigheid, niet in twist en nijd! Maar bekleed U met de Here Jezus Christus en wijdt geen zorg aan het vlees, zodat begeerten worden opgewekt."

Bekering

Het is het keerpunt in zijn leven. Hij wordt priester in 391 en keert terug naar Afrika, waar hij in 396 bisschop wordt, doordat inwoners van Hippo hem als dusdanig uitroepen.

Vriend en vijand zal erkennen dat hij een groot schrijver is. Zeer leesbaar blijven nog altijd zijn ‘Belijdenissen,’ waarin hij zijn bekeringsproces en zijn keuze voor Christendom uiteenzet. Zijn gedachtegoed is te vinden in "Over de Drie-ëenheid Gods", "Over de Stad Gods."

Zijn invloed op de Latijnse kerk, in tegenstelling met de Griekse kerk, is niet te onderschatten. Hij erkende de rechtsvoormacht van de Bisschop van Rome, wat wij nu de Paus noemen. Rome locuta, causa finita. Wat Rome ervan vindt, beslecht de zaak.

Iconografie

Op afbeeldingen is Augustinus vaak gekleed als bisschop met staf en mijter, maar ook wel in de kleding van de augustijner monniken. Bijna altijd draagt hij een brandend hart in de hand, omdat hij veel schreef over de liefde van God tot de mens. Soms is er een engeltje bij hem, dit vanwege een legende die zegt dat Augustinus eens langs de zee wandelde en een kind bezig zag met een emmertje water uit de zee te halen en in een kuil te doen. Het kind maakte hem op die manier duidelijk dat het even ondoenlijk is de zee in een kuiltje te scheppen als de grootheid van God volledig te kennen.