Rouw

Verwerking

Om nog even door te gaan op de rouwverwerking: ik ben er altijd vóór, zo snel mogelijk naar de dagelijkse routine terug te keren na het verlies. D

at is wat ik heb gedaan en het is wat bij mij het beste helpt. Zo snel mogelijk weer werken. Maar dan wel op een belangrijke voorwaarde: dat er geen controleverlies optreedt.

Als je te gemakkelijk uit je rol valt, doordat de emoties nog niet onder controle zijn, dan doet het meer kwaad dan goed, terug aan het werk te gaan.

Als jij je netjes kunt aankleden in de ochtend, dan zul je wel klaar zijn om te gaan werken. Als die eerste stap gezet is, dan volgt de rest het een na het ander als vanzelf, de hele dag door.

Verdringing

Door je te concentreren op de taken die zich aandienen ga je automatisch het verdriet een stukje verdringen, voor zolang de taak duurt. Dat is niet ongezond en het is ook geen reden om zich schuldig te voelen ten opzichtige van de dierbare gestorvene. Je moet niet teveel compassie met je zelf gaan opbrengen.

We hebben gelukkig het vermogen, tenminste de meesten onder ons, dat we iets wat ons bezighoudt tijdelijk naar de achtergrond kunnen verdringen, om met iets bezig te kunnen zijn dat onze aandacht opeist. Dat gaat goed op voorwaarde dat er ook momenten in de dag komen, bijvoorbeeld ’s avonds alleen of in de gezelligheid van de huiskring, dat het verdriet wel eens kan komen op zetten.

Zolang je dat kunt, heb je controle en kan het verwerkingsproces zich voltrekken, terwijl het dagelijkse functioneren toch verzekerd blijft.

Verdringing

Het verdringen van het verdriet kan schadelijk worden als het de hele tijd door gebeurt, waarbij er dus geen momenten meer zijn, waarin het gebeurde pas goed tot je door kan dringen. Je kunt niet de hele tijd alles verdringen, want dan is de gevaar groot dat de dam ineens doorbreekt en dat het opgestapelde stuwmeer zich ineens gaat legen. Dan zal er pas controleverlies zijn.

De verwerking is een kwestie van elke dag een stukje, zodat je stilletjes elke dag een brokje kunt wegknagen.