Zelfstandig

Alleen gaan wonen

Een andere vriendin heeft een dochter van rond de dertig die nu voor het eerst in haar leven alleen gaat wonen, zonder haar vriend met wie de relatie op de klippen is gelopen. Voor iemand met een uitgebreid psychiatrisch verleden een spannend moment.

Ik vermoed dat er een of andere vorm van schizofrenie mee gemoeid is, en hoe dan ook is het iets dat behoort tot de ‘zware’ psychiatrie, met alle respect voor haar persoon.

Ondersteuning

De ouders proberen haar zo goed mogelijk op weg te helpen en haar aan te moedigen om verder te vertrouwen op haar kracht die ze vooral de laatste jaren heeft getoond.

Voor de dochter is dat heel goed, dat ze alleen wenst te wonen en dat ook denkt te kunnen. Of het lukt is niet zeker. Maar het is absoluut ook niet onmogelijk. Nee heb je en ja kun je krijgen. En het bewijs van de taart is dat je hem opeet. Ik bedoel maar, je kunt het alleen maar doen, of toch proberen.

Ik zie vaak dat het hebben en een behouden van een eigen woning, met je eigen domicilie, het eindpunt is en de bekroning van een begeleidingsproces dat traag verloopt en jaren beslaat, met vallen en opstaan. Maar het is belangrijk genoeg om te proberen. Omdat de doelstelling toch altijd moet zijn een maximale autonomie na te streven.

Beschut

Bij ons heb je een aantal initiatieven die in 'begeleid' of 'beschut' wonen voorzien. Dat betekent dat de zorgvrager over zijn eigen woonst beschikt, indien nodig met ondersteuning van thuiszorg. Dat is veel beter dan welke instelling ook, als het maar lukt. Daarom hebben ze psychiatrisch verpleegkundigen die hen opvolgen en die kunnen ingrijpen als het fout loopt.

Het is niet gemakkelijk om voor je eigen volk te zorgen.

Ik doe mijn hoed af voor mensen die dat wel kunnen zoals deze ouders, die al zoveel meegemaakt hebben met hun zorgenkind. Het kan vrij belastend zijn en je moet waken over je eigen psychische draagkracht, dat jij je niet overtilt. Een andere valkuil is een overdreven betrokkenheid. Het spreekt niet vanzelf de juiste afstand te bewaren. Je mag er ook niet te dicht op gaan zitten of de dochter te veel bemoederen, want dat zou haar zelfontplooiing in de weg kunnen staan.

De bedoeling is de autonomie en de zelfredzaamheid zoveel mogelijk te begunstigen, en dan moet je niet zelf in de weg gaan staan, al is het met raad en hulp, zoals bij een kind dat leert lopen: het zal vallen af en toe, maar dat kun en mag je niet voorkomen. Het hoort bij het leerproces.