Lichtmis

Pannekoekenweer

Het was vandaag lichtmis.

Vroeger diende je een pannenkoek te draaien met een muntstuk in de andere hand.

Het is de mooiste dag van het jaar in zekere zin. De terugkeer van het licht. Het einde van de donkere maanden december en januari en in de katholieke liturgie een ontroerend feest, waarbij de gelovigen de vlam van de kaars aan elkaar doorgeven.

De hele Molinosroman begint met lichtmis. Op het einde van de duisternis, alleen is op dat ogenblik net de paus dood, wat op de verteller het effect heeft dat hij gaat schrijven.

Op de keper beschouwd gaat het hele boek dat ik de komende weken zal uitrollen over de zoektocht naar de verlichting en daar zit het woord licht in.

Richtlicht

Wat is nu immers de mystiek anders dan de zoektocht naar het licht, in geestelijke zin, maar dat vertaalt zich ook in levenshouding en dergelijke, en je komt het er toch altijd weer achter dat het daglicht van grote invloed is op ons gemoed.

In de geneeskundige praktijk is het bekend dat elk winterseizoen een reeks mensen met depressie in de spreekkamer aanbrengt. De psychiatrie erkent het bestaan van seizoensgebonden depressie en we weten ook dat lichtdeprivatie deprimerend inwerkt op proefpersonen. Lichttherapie, waarbij de depressiepatiënt aan meer daglicht, of dagachtig kunstlicht wordt blootgesteld heeft werking bewezen.

Melancholie

Vele mensen raken depressief in deze periode omdat het lang begint te duren maar nu is het toch zover dat we elke ochtend een streepje licht beginnen te zien, en sommigen hebben alleen maar dat kleine zetje nodig, van te zeggen, kop op, de laatste rechte lijn naar de lente. Anderen zitten er te diep in, en eigenaardig genoeg hebben vele mensen die in de put zitten de neiging anderen mee in hun duisternis te trekken.

Er zijn er ook die zo diep in de put zitten dat ze beter naar de huisarts zouden gaan voor een behandeling en een nieuw startpunt in het leven. Laat het ook lichtmis zijn in uw leven.