Diepten

Van ellende

Nu een van mijn dierbare vrienden in een diepe depressie verkeert, moet ik ootmoedig toegeven dat het even boven mijn krachten ging daar adequaat op in te gaan, overmand als ik was door mijn eigen verdriet.

Nu zijn we al een stuk verder gevorderd in het verwerkingsproces en kan ik weer als vanouds in de onpeilbare diepte van andermans leed schouwen zonder duizelig te worden. Het is soms heel moeilijk om daar helemaal in mee te gaan, omdat ik die diepten ooit zelf heb verkend.

Ik heb op een goede dag besloten daar nooit meer naar terug te keren en er zo weinig mogelijk aan te denken.

Dat was nog voor de foute man, met wie ik nieuwe diepten van ellende heb verkend, maar echt gekraakt heb ik toen nooit meer, al was ik er een paar keren dicht bij. Ik wist altijd nog iets te bedenken dat erger was dan mijn eigen situatie en daar schepte ik moed uit.

Knock-out

Wat kun je zeggen tegen iemand die uitgeteld tegen de vlakte ligt.

Dit was het keerpunt. Roep het voorbije dieptepunt tot diepste punt uit, en neem het besluit er van af nu alleen nog maar op vooruit te gaan, maar blijf eerst nog maar even stilletjes liggen.

Het is te hopen dat er nog een vorm van geestelijk leven aanwezig is, en dat er nog iets over is van de inwendige kracht.

Je moet dat zelf willen. Er moet nog een gezonde levenswil aanwezig zijn anders mag de hulpverlener zich zoveel uitsloven als je maar kunt bedenken.

Verder moet je voorlopig maar van het ene uur in het andere uur te leven, als iemand die een mokerslag heeft gekregen en zich best even stil kan houden en zo weinig mogelijk bijkomende stress opzoeken.

Valse vrienden

Het is wel opletten met moeders kleine helpers, of in duidelijke termen, de pillen en de alcohol. Dat zijn valse vrienden die ’s avonds  voor een kunstmatige vrolijkheid zorgen, maar die ’s morgens voor een kater zorgen, vergezeld van een schuldgevoelens die alleen nog met meer pillen en alcohol bezworen kunnen worden.  Dat is een zorgwekkende vicieuze cirkel.