Kreeft

We zijn terug uit Bretagne na een korte reis van drie nachten.

We hebben er fantastisch gegeten, dat moeten we wel zeggen.

We houden allebei van zeevruchten allerhande, maar de oesters neem ik alleen voor mijn rekening. De Bretoense oesters die ze daar hebben zijn trouwens niet om over naar huis te schrijven. Geen terrein om iemand de oester van zijn leven voor te schotelen.

We hebben wel een kreeft gegeten. Zonde maar het is zo. Kreeft, goed bereid, vormt een nog altijd een zeer lekkere maaltijd en staat in de top tien, wat mij betreft van culinair genot.

Thuis is dit moeilijk te realiseren. Zo vers. Levend in de pot. Een huid hebben ze niet, dus ze kunnen het niet voelen. Ik denk dat ik nu genoeg banbliksems van dierenvrienden heb aangetrokken en zal er maar verder over zwijgen.

Weet je wat ook lekker is, en goedkoper dan kreeft, voor een vergelijkbaar genot: de zeespin of de araignée de mer. Dat hadden we de eerste avond en dat was ontzettend lekker. Peuzelen en puzzelen en plukken en smakken. Het was geen zicht, maar ongeoorloofd smakelijk.

Behalve Italië gaat er niets boven Frankrijk voor al die savoir-vivre. Het viel op dat de Bretoenen zo vriendelijk waren, in vergelijking met de grote steden in Frankrijk. In waarheid is er maar een grote stad en daar is niet iedereen altijd even vriendelijk. Laat ik het daar maar op houden om niet nog meer kritiek uit te lokken.

We proberen positief te blijven op deze website en niemand te veroordelen. Maar hoe dan ook heeft Saint-Malo als zo een beetje de poort naar Bretagne de deur op een kier gezet, want we zijn nieuwsgierig naar meer.

Met zijn vestingmuren eromheen is het ook een fotogeniek stadje. Allemaal aardig en keurig en aantrekkelijk met zakjesautomaten van de hygiène canine, de hondenpopbrigade zeg maar. Best leuk.