Lieve Papa,

Sorry, dat ik het woord nog eens neem. Jij hebt je stille rust meer dan verdiend na alles wat je voor ons hebt gedaan.

Ik zal je rust niet lang meer verstoren. Alleen maar om dit te zeggen: Wij zijn trots op jou en dankbaar voor al wat je ons hebt gegeven, voor alle offers die je hebt gebracht, voor al de keren dat jij jezelf hebt afgebeuld en weggecijferd, zonder ooit iets voor jezelf te vragen.

Uitgeput

Je was moe op het einde, doodmoe, maar dat is nog iets anders dan levensmoe. Je lichaam was versleten en dat was moeilijk te aanvaarden. Je ledematen weigerden dienst. Dat is niet te accepteren voor iemand die zelf nooit enige dienst geweigerd heeft.

Je hele leven heb jij je beste krachten ingezet om naar godvrucht en vermogen te zorgen voor je gezin, je echtgenoten, je kinderen. Dat is waarvoor je hebt geleefd, gevochten en je uitgesloofd.

Geen wonder dat je op het einde moe was, en je lichaam versleten.

Ontembare wil

Je geest is altijd intact gebleven en je wil onverzettelijk. We zijn je dankbaar dat je met je uiterste krachten, nog dat laatste lange stuk met ons hebt willen meegaan. Het stuk waar je steeds moeër werd. De bolster brokkelde af en de blanke pit schemerde er steeds meer doorheen.

We hebben je helemaal anders leren kennen, en een glimp opgevangen van de diepte van je gemoed.

Die gevoeligheid, die tederheid, die eindeloze liefde voor je echtgenote, je dochter, je kleindochters, je achterkleinzoon en per slot van rekening ook voor mij. Het boezemt mij een groot ontzag in, en ik zal het beeld nooit vergeten, van die ogenschijnlijk machteloze liefde, die in een verzwakt lichaam toch nog zegeviert.

Die blik in die ogen die alles zegt, wanneer de woorden zelf dienst weigeren.

Acht zaligheden

Zalig de armen van geest, want van hun, is het koninkrijk der hemelen. Jij geloofde, en je zag in de vervulling van je plicht de beste manier om jezelf te realiseren, en dat in alle bescheidenheid, zonder de aandacht te trekken, en met steeds het welzijn van je gezin en de hele familie voor ogen.

Bedankt Lieve Papa. Dank voor het leven dat je ons schonk, je opvoeding, de lessen die je ons gaf, dank voor je voorbeeld dat ik nooit zal kunnen evenaren. Bedankt voor het luisteren. Bedankt dat je voor ons ook hier en nu aanwezig bent.

Voor eeuwig en altijd bedankt dat je ons nooit in de steek hebt gelaten. Dat je er altijd voor ons was.

Ik zal het woord nu dan ook teruggeven, aan jouw stilte. Ik laat je nu met rust. Sloppel papake. Welterusten.