Balorig

Mediteren is de beste manier denk ik om de innerlijke onrust te bezweren.

Daar is in het begin wat tijd voor nodig, Veel mensen denken die tijd niet te hebben, omdat ze  zoveel andere dingen denken te moeten doen en dat is nu de valstrik waar we vaak in tuinen. We moeten altijd zo veel.

Mediteren lijkt oppervlakkig gezien op niets doen, al is dat niet correct, en dus kijken we daar een beetje op neer, en we voelen ons er een beetje schuldig over. Met dat tijdverlies valt dat trouwens nogal mee. Zolang hoeft het niet te duren, als je het een keer onder de knie hebt, en je hoeft er ook niet constant mee bezig te zijn.

De vruchten pluk je later wel.

Inkering

We schieten al heel wat op als we ons nulpunt weten liggen.

Het als voldoende te weten wat me moeten doen, om onze inwendige rust terug te vinden, en te beseffen dat we daar altijd naar terug kunnen keren, wanneer we dat wensen. Ik kan me niet voorstellen dat er je dat niet zou verlangen, als je daar een keer van geproefd hebt.

Mediteren schept orde en evenwicht in een turbulent gemoed.  De geest mag zwerven. De wind waait waar hij wil zegt het evangelie. We kunnen dat denkproces niet het zwijgen opleggen en het gaat altijd door.

Dat is net waar je zo moe van wordt, als je rondloopt met een onvermoeibare bron van onrust in je inborst. Altijd maar blijven denken zonder einde en nooit een seconde rust. Die mensen worden moe van zichzelf.

Barometer

Onze gemoed kan niet altijd op vrolijk staan en we verkeren niet altijd in de toestand die we verkiezen.

Het vermoeiende, voor mensen met innerlijke onrust, is dat je daar geen vat op krijgt, en dat die onrust die van binnen komt steeds weer de kop op steekt, zo dikwijls en zo vaak dat het gaat storen, omdat je al gauw beseft dat je daar geen controle over hebt.

Als je de indruk hebt dat je dat niet kunt beheersen, en dat daar een onruststoker zit die je de hele tijd van streek maakt, zoals een balorig kind dat niet naar redelijke impulsen luistert, wel dan ga je vrezen, dat je het niet meer in eigen handen hebt.

Controle

Controleverlies, of veeleer nog het voortdurend op je hoede zijn, voor het controleverlies dat elk ogenblik kan optreden, is een bijzonder onprettig gevoel dat mensen tot allerlei daden en handelingen brengt die niet altijd goed voor hen zijn.

Zo heb je ook mensen die verslaafd zijn aan hun werk, of andere bezigheden, en zolang ze maar druk bezig zijn, hebben ze geen last van die inwendige onruststoker.

De stressverschijnselen breken uit en eisen de aandacht op de ogenblikken dat we niets doen. Dat schreef ik al eerder, sorry als het bekend klinkt. Het is op die ogenblikken dat we even pas op de plaats moeten houden, zoals in de auto voor het rode licht, of tijdens het wachten op een tergend traag menubalkje, dat we ons realiseren hoe opgejut we zijn en met hoeveel stress we rondlopen.

Ingetogen

Op die momenten is het voldoende zich het nulpunt in herinnering te brengen, om het stressniveau alweer een stukje terug te kunnen brengen.