Zelfcontrole

Rustig blijven is de grootste uitdaging van ons vak.

Zeker op drukke dagen is het geen sinecure op elk ogenblik je zelfbeheersing te blijven bewaren. Op dergelijke dagen zitten we in een hels schema, dat vereist dat we om de paar minuten met weer iemand anders te maken krijgen, op wie we ons telkens weer moeten instellen.

Onze patiëntenpopulatie is zeer gevarieerd, wat bijzondere uitdagingen schept, maar het zorgt ook voor afwisseling. Er komen daarbij niet alleen medisch technische vraagstukken maar ook heel wat emoties aan bod. Zowel goede als slechte. Soms val je van het ene uiterste in het andere.

Empathie

Het vak eist empathie, als je het goed wilt doen, vind ik tenminste.

Het vergt heel wat energie om daar telkens weer in te komen, en enkele minuten later er ook weer uit te geraken. Je kunt je emotioneel niet afsluiten, al zijn er altijd wel die dat proberen. Dat zijn dan goede technici, maar geen artsen. De arts-patiënt relatie is hoe dan ook telkens weer een ontmoeting tussen twee unieke persoonlijkheden. Het om veel maar dan een diagnose en een recept.

We hebben het voorrecht onze patiënten over de jaren heen te blijven volgen en getuige te zijn van hun persoonlijke ontwikkeling, en zij doen met ons ook. Het schept een bijzondere band.

Liefde

Ik blijf dit vak graag doen al kan het wel een keer zwaar zijn.

De voornaamste reden is wel dat je zoveel vriendschap en erkenning terugkrijgt van al die mensen die dagelijks een beroep op onze diensten doen. Het wordt hoe dan ook een affectieve verhouding, waar je om elkaar geeft. Het feit zelf dat het een relatie is die blijft duren en die niet tot ene contact beperkt blijft, is een bron van kracht, en van troost op moeilijke momenten.

Doordat je elkaar kent hoeft een aantal dingen niet meer uitgesproken te worden. Je hoeft niet je hele leven te gaan vertellen als je een arts raadpleegt die je al langer kent. Dat biedt een zekere geborgenheid die te pas kan komen op moeilijke momenten in het leven.

Relaxatie

Ik heb gelukkig geleerd me te relaxeren, op basis van relaxatietechnieken, en de ervaring leert hoe nuttig dat is. Het is iets wat vele mensen niet kunnen. We zien er velen die behept zijn met een niet aflatende innerlijke onrust. Dat kan zich op vele manieren uiten, en het zorgt ook voor heel wat lijden en geestelijke stoornissen.

Door relaxatie kun je je eigen ritme beter vinden en volgen, en steeds weer terugvallen op een inwendige kracht die daar ergens is. Ik vind het vreemd dat dit eigenlijk niet meer aan bod komt in de opleiding. Ik heb de relaxatietechnieken haast per toeval moeten ontdekken tijdens een seminarie, in het kader van de continue vorming voor huisartsen. Intussen zal dat een kleine dertig jaar geleden zijn.