Oerknal

Ik weet niet hoe het komt dat het idee van die oerknal zoveel los maakt in zoveel mensen, dat het nieuws wordt als er iets meer over bekend wordt, hoe opgeklopt die race naar het oudste licht ook is.

Het publiek ziet dat graag, de wetenschap die God op de hielen zit. We stoten daar op een grens waar we niet over geraken, en diegenen die in God geloven zullen dan graag zeggen: zie je wel, voorbij die grens ligt God.

Daar waar de wetenschap duidelijke antwoorden geeft, moet je niet naar andere verklaringen op zoek gaan, tenzij je kunt aantonen dat je beter kunt dan de gangbare denkbeelden bij de huidige stand van de kennis.

Keuzes

Maar er  blijven genoeg domeinen over waar de wetenschap niet het laatste woord heeft. Er zijn heel wat keuzes die je zult moeten maken in je leven, waar de wetenschap wel inlichtingen kan geven over wat er gebeurt in het ene of het andere geval, maar waar de keuze ook op andere gronden kan berusten, van emotionele of ethische aard, om maar twee voorbeelden te geven.

Die oerknal vormt zowat dag 1 van de natuurhistorische geschiedenis. De geboorte van het heelal. Als er een schepper bestaat die een schepping geschapen heeft, dan heeft hij daar en toen zijn grootste en misschien wel enige slag geslagen.

Het heelal is zo groot dat er op grond van de natuurwetten en de statistische hoeveelheden wel ooit een zonnestelseltje met een planeetje eromheen zou ontstaan, waar de mogelijkheid van een atmosfeer bestond etc.

Op die planeet vormen we een stofje, en de planeet zelf is maar een stofje in het heelal.

Natuurwetten

Volgens Spinoza heeft God de natuurwetten in beweging gezet en daar is al de rest uit voortgekomen zonder dat God nog moet tussenkomen in de menselijke geschiedenis. Wat niet wegneemt dat we in ons mensenleven de keuze hebben tussen goed en kwaad, tussen een leven dat iets betekent voor de anderen, of een totaal egoïstische opstelling. Het is niet het oudste licht dat ons daarbij zal helpen.