Vier jaar erbij

Het is dan toch Obama geworden in een zeer duidelijke uitslag.

Ik ben daar zeer blij om en zeer ontroerd door zijn overwinningsspeech waarin hij zegt dat er kansen moeten zijn voor iedereen ongeacht afkomst, leeftijd, geslacht of seksuele voorkeur.

Dat is een gedachtegoed dat ik innig liefheb en dat ik volmondig deel. Het is goed dat te horen uit de mond van de machtigste man op aarde. Ik zie er een wijze, maar intrigerende persoonlijkheid in. Iemand met wie ik graag eens bij een kopje zou willen kletsen. Dat kan ik van Romney niet zeggen. Al moet ik zeggen dat ik hem sympathiek vond in zijn nederlaagspeech.

Het is al bij al ordelijk verlopen deze keer zonder veel betwistingen en hertellingen. Nu zal het harde werk nog moeten beginnen. Het is moeilijk indenkbaar dat de Verenigde Staten het zonder een afslankingskuur zullen kunnen stellen. Er zal hoe dan ook nauwlettend geregeerd moeten worden.

En morgen fris weer op

Ik hoop echt dat de instellingen daar met een huis van afgevaardigden dat republikeins is en een senaat en een president die democratisch zijn uit de patstelling kunnen treden.

En dat er dan nog voldoende puf overblijft om aan de wereldvrede te werken, te beginnen met het Nabije Oosten. Er zijn nog heel wat mensen die geen gelijke kansen krijgen door toedoen van geweld en armoede wereldwijd.

We begrijpen dat er in Amerika zelf nog heel wat ongelijkheden op te lossen zijn, en dat de economie veel aandacht opeist, maar ook de rest van de wereld kijkt naar het Witte Huis in Washington DC als een baken van vrijheid en democratie. Er is nog heel wat werk aan de winkel.

Opwarming

In dat opzicht is Obama zeker een betere keuze dan Romney, en dat geldt ook voor het klimaat. Obama heeft punten laten liggen in Kopenhagen en daar is nog gigantisch veel te doen, wereldwijd, wat alleen maar moeilijker wordt als de Verenigde Staten alsmaar dwars gaan liggen.

Dus driewerf hoera voor Obama en maar hopen dat hij meer tot stand brengt in zijn tweede dan in zijn eerste ambtstermijn.