1986

In 1986 zaten we in het diepst van de Aidscrisis. Allerlei mensen, bekende en minder bekende, ook en vooral in onze eigen omgevingen raakten besmet en stierven, toen er nog geen doeltreffende behandeling bestond. Tegen het einde van de jaren tachtig kwam die behandeling er wel en was het uitzicht op de dood al een stuk verder af liggend.

Ik leefde en werkte toen in het zuiden van het hoofdstedelijk gewest, en ik knapte er helemaal op af. De machteloosheid en de boosheid om zoveel onbegrip. Ik wilde ontsnappen aan een situatie die me niet bevredigde en ik zou voortaan mijn dagen gaan vullen met Aidsactivisme en literatuur.

Avontuur

Het was een krachtig appel en net in het midden van dat veelbetekenende jaar 1986 zette ik de grote stap naar een nieuwe fase in mijn leven, dat voortaan in het teken van de creativiteit en de scheppingsdrang zou staan. Het was het begin van een avontuur dat vijf jaar zou duren, waarna ik tot het inzicht zou komen dat ik toch mijn eerste roeping als huisarts moest volgen?

Er  waren een paar harde feiten van financiële aard die me daartoe noopten, maar toch ook het inzicht dat het avontuur niet de existentiële bevrijding had gebracht die ik verhoopte. Ik legde gisteren al uit dat mijn kennismaking met de televisie tot teleurstelling leidde, omdat ik daar blijkbaar niet voor geschapen ben.

Ik heb het gehad. Ik heb een keer mijn verhaal kunnen vertellen in de kranten, de radio en op de televisie. Je bent ontzettend snel uitverteld in die media, en het is allemaal zeer vluchtig. De volgende dag is er alweer nieuw nieuws. Ik was naïef genoeg om me daar niet aan te verwachten. Ik heb mezelf schromelijk overschat.

Loutering

Wie zit er allemaal op te wachten, denk je dan. Het is een les in bescheidenheid geworden. Maar het is ook geen periode in mijn leven die ik zou willen verloochenen. Ik heb zeer intens geleefd in die jaren, op een manier die niet meer terugkomt. Niet alleen omdat ikzelf ouder ben geworden, maar ook omdat de samenleving veranderd is.

Ik ben later nog door de woestijn gegaan en heb een aantal mindere jaren gekend, in feite een constante neergang die eindigde in diepten van ellende, nu tien jaar geleden, in 2002, een andere scharniermoment in mijn bestaan. Sindsdien ben ik meer en meer uit het dal gekropen om nu een niveau van redelijk geluk te bereiken.