25. okt, 2012

Seksueel misbruik

Ik kom het afgelopen jaar of wat meer en meer in aanraking met de gevolgen van seksueel misbruik en incest die gepleegd zijn in de kinderjaren, op mensen die nu volwassenen zijn en die dientengevolge met psychologische moeilijkheden kampen. Sommigen zijn er behoorlijk van in de war en dragen een onzegbare pijn met zich mee.

Ik vind dat erg. Ik meen dat. Ik raak bijzonder gesensibiliseerd nu het niet alleen meer in het nieuws, maar ook in de spreekkamer aan bod komt.  

En als klap op de vuurpijl is ook in mijn familie een geval van jarenlang misbruik voorgekomen. Er zijn minstens drie slachtoffers die dat echt met zich mee slepen.

Ik ben daar allemaal even niet goed van. Ik heb me nooit gerealiseerd dat de plaag zo uitgebreid is en overal voorkomt en ook de beste families (zoals de onze) niet spaart.

Het zijn verhalen waar soms tientallen jaren over gezwegen is. Het meeste misbruik vindt meestal in families plaats, in intieme kring. En er wordt over gezwegen.

Ik vind het des te erger omwille van de gevolgen op lange termijn. Het misbruik zal dikwijls jaren lang, zo niet het hele leven doorwerken.

Ik heb dan ook heel erg met die mensen te doen en ik kan niet zeggen hoe zeer ik het betreur.

We moeten misbruik en geweld nooit normaal gaan vinden.

Praktijk

In de praktijk kom ik dus ook heel wat slachtoffers van seksueel misbruik tijdens de kinderjaren tegen.

Een verschijnsel dat je dan wel eens ziet is dat het slachtoffer gebukt gaat onder schuldgevoelens, soms in het leven geroepen en onderhouden door geringschattende opmerkingen vanwege de omgeving. Vaak is al in de prille tijd van het misbruik gebruik gemaakt van culpabilisering om stilzwijgen te bekomen.

Je komt er misschien nooit van los, maar een van de manieren om er toch een zin aan te geven, is door het stilzwijgen te doorbreken. Ik zal daar nog op terug komen. Want anders wordt het teveel voor een avond. Teveel machteloosheid en stille woede.

Er is weinig aan te doen, denk je soms, behalve luisteren en nooit oordelen. Het heeft met limieten te maken, en grenzen trekken, gebieden afscheiden. Ik moet daar zeker nog op terugkomen.