Tweetalenland

Uit een levendig gesprek met iemand die in Vlaams Brabant had, kan ik opmaken dat het gevoel wel diep zit, dat er het Vlaamse volk onrecht is aangedaan in het verleden en dat sporen daarvan tot op heden door werken. Daar komt een zekere xenofobie bij kijken die zich niet zozeer op het ras of de huidskleur en zelfs niet eens op de godsdienst of de cultuur, maar vooral op de taal richt.

Onze getuige ervaart dit bijvoorbeeld in de rij aan de kassa van de supermarkt in haar Vlaamse dorp, waar steeds meer Franstalige klanten aanschuiven. Zij stoort zich aan wat ze noemt de arrogante houding en ze hamert op de onwil of het onvermogen het Nederlands te leren. Ze vindt dat “zij,’ dat zijn de anderen, maar moeite moeten doen om communicatie mogelijk te maken en ze vindt het abnormaal dat ze af en toe Frans moet spreken in haar eigen dorp.

De golf van verfransing die rond Brussel om zich heen grijpt, en zich nu ook naar Aalst, Geraardsbergen en Ronse uitstrekt, wordt hier ervaren als een agressie of een intrusie, een invasie of een bedreiging.  Het is een bron van ergernis dat de oude vertrouwde omgeving bevreemdend wordt omdat er zoveel vreemdelingen, in casu anderstaligen rondlopen.

Vreemdelingen die wel Nederlands spreken worden daarentegen op applaus onthaald.

Ik kan me dus wel voorstellen dat de verfransing ginder vele mensen schrik aanjaagt, maar wat doe je er tegen. Er is nu eenmaal een grote bevolkingsdruk, door het grote aantal mensen dat in Brussel geen aanvaardbare woningen meer vindt voor een betaalbare prijs en daarom uitwijkt naar gemeenten langs de spoorweg.

De bevolking van Brussel gaat de komende jaren volgens alle voorspellingen nog flink toenemen en dat zal zich ook in de Rand om Brussel laten voelen.

Veel gezinnen in de toestroom die we gaan kennen, zullen anderstalig zijn. Dat laat zich nu al voelen  in de scholen, waar nu ook in Vlaanderen meer en meer klasjes zijn waar een flink aantal kleuters thuis geen Nederlands spreekt.

Voor veel van die mensen is zelfs het Frans ook al een tweede taal waarin ze zich soms onbeholpen uitdrukken, en het Nederlands leren zou een derde taal betekenen. Veel van die mensen begrijpen niets van de Vlaamse geschiedenis en de hardnekkigheid waarmee sommigen willen laten voelen wie hier thuis is.

Ze zullen misschien laten gelden dat hun integratiedrang is gebleken toen ze een van de drie officiële talen van het land leerden.