Marforio

Het Campidoglio museum op het kapitool.

Marforio ligt daar in de zon, terwijl wij toetreden uit de schaduw.

Het is best wel een vrolijke figuur die daar van de vruchten der aarde ligt te genieten.

Marforio moet u weten was een van de andere sprekende standbeelden van Rome, die met Pasquino heen en weer spotschriften en paskwillen uitwisselde.

Onze Marforio in moderne tijden van deze Pasquino van nu is een professor emeritus in Groningen. Een oud hoogleraar in de vergaderkunde.

Nu zijn die verhitte uitwisselingen zeldzaam geworden maar in het verleden kwam het tot enkele memorabele schermutselingen, die onder meer te vinden zijn onder 'sonnettentennis' onder 'Pasquino' op deze website.

Het is dan ook niet met geringe emotie dat ik deze halfliggende figuur daar ontwaarde in dat prachtige museum met die unieke ligging, ingebed in het forum romanum als het ware. Het is allemaal veel beter dan twintig jaar geleden toen ik het voor het eerst zag.

Al die keizers, verderop in het museum, het is toch indrukwekkend dat dit land zo ver terug kan kijken in de tijd. Natuurlijk hebben ze ook Hadrianus en Antinoüs. Vroeger keken ze naar elkaar, maar nu zijn ze uit elkaar gehaald, en dat is ook zo in de Vatikaanse musea. Dat gevoel had ik toch, dat ze vroeger elkaar aankeken en nu niet meer. In de opstelling van het museum bedoel ik.

Het is een van de kwalen van de ouderdom dat je steeds met vroeger loopt te vergelijken.

Misschien moet ik daar maar eens mee ophouden, maar ja ik denk soms, dat het misschien nuttig kan zijn voor de jongeren van vandaag die nog aan het begin van hun ontdekkingstocht staan, te beschrijven hoe het nu is en hoe het toen aanvoelde.