Hadrianus en Antinoüs

Antinoüs (circa 111 — 130) was een Griekse jongen van buitengewone schoonheid uit Claudiopolis in Bithynia. Vanaf circa 123 tot aan zijn dood op circa 19-jarige leeftijd in 130 was hij de geliefde van de Romeinse keizer Hadrianus.

Samen maakten ze grote reizen doorheen het Middellandse Zee bassin, die in die tijd geheel binnen het Romeinse rijk lag. Zo bezochten ze onder meer Egypte, waar de jongen jammerlijk in de Nijl verdronk.

Dit dompelde de Keizer in een diep verdriet en zijn rouwblijken kenden geen maat.

Zo verhief Keizer Hadrianus zijn geliefde Antinoüs tot de altaren en verklaarde hem tot God. Hij liet een nieuwe stad bouwen, Antinoöpolis, op de Nijloever. Overal in het hele rijk liet hij tempels bouwen, met minstens een beeld van Antinoüs erin, zodat het gezicht van Antinoüs een van de best bekende gezichten uit de oudheid is.

Er is veel gespeculeerd over de achtergrond van Antinoüs' plotselinge dood. Allerlei geruchten deden de ronde: de jongen zou zich aan de Nijlgod Hapy geofferd hebben om de keizer een langer leven te geven, of Hadrianus zou genoeg van hem hebben gehad, waarop hij zichzelf van het leven zou hebben beroofd.

Hadrianus zelf zei dat hij van de boot gevallen was en deze eenvoudige uitleg zou ook best de waarheid kunnen zijn.

Latere schrijvers, van christelijke Romeinen tot Gibbon toe, hebben Hadrianus vaak verguisd voor zijn ‘onwelvoeglijke’ relatie met Antinoüs.

Anderzijds is de vergoddelijkte jongeling in de laatste eeuwen een icoon voor homoseksuelen geworden.

Een mooi portret van Hadrianus, de machtigste man op aarde in die dagen, die op de grenzen van zijn macht stoot wanneer zijn geliefde hem wordt ontroofd, is het onvolprezen “Mémoires d’Hadrien” van Marguerite Yourcenar.

(Bron: wikipedia)