12. sep, 2012

Brives

We werpen nog een laatste nostalgische blik op het ideaal paleis van postbode paard .

Het zal een maand geleden zijn dat we op reis vertrokken.

We waren vertrokken in Dijon, trouwens ook wel een leuk stadje. Ik ben daar misschien een keer als kind geweest, maar veel kan ik er me niet van herinneren. Behalve dat je er iedere keer voorbijkomt als je je op weg naar het Zuiden gaat, want een beetje verder kom je op de Autoroute du Soleil. Het is een route die ik toch wel een aantal keer heb gereden.

Dijon is de hoofdstad van de hertogen van Bourgondië met wie de lage landen een historische band hebben.

De hertog van zwaaide een paar eeuwen de plak in onze landen tot de dood van Maria van Bourgondië in 1482, de laatste hertogin, die getrouwd was met Maximiliaan van Habsburg.

Zij stierf zeer jong. Na haar overlijden volgde haar zoon Filips de Schone haar op. Die trouwde met de Spaanse erfprinses Johanna van Castilië en overleed eveneens zeer jong, zodat het land in 1506  overging op een minderjarige Karel, die zich zou ontpoppen tot Keizer Karel.

Wij koesteren tamelijk positieve indrukken van de tijd dat we bij Bourgondië hoorden

We vormden binnen de unie met de Bourgondië een wezenlijk onderdeel dat steeds belangrijker werd naarmate de economische activiteiten toenamen.  We vormden geen uithoek van het rijke zoals later voor de Spanjaarden en de Oostenrijkers.

De vijftiende eeuw en het begin van de zestiende eeuw zijn een hoogtepunt in onze geschiedenis. Het Italië van het noorden, als je het afmeet aan de verfijning, de beschaving, de bloei van de kunsten.

De sfeer zou wat later verpest worden door godsdienstoorlogen en de terreur die ermee gepaard ging. Het zou leiden tot de splitsing van de lage landen in Nederland en het latere België. Voor de Vlamingen overheerste het gevoel een door vreemde mogendheden bezet land te zijn, een gevoel dat niet overging toen België in 1830 een onafhankelijk land werd.

Vanaf dat ogenblik werden we overheerst door een Franstalige bourgeoisie die in de ogen van de Vlaamse nationalisten niet beter was dan de Spanjaarden, de Oostenrijkers en de Fransen die in de tussentijd achtereenvolgens de plak zwaaiden.