Beschilderd plafond

Ik krijg er wel een stijve nek van, van die plafonds daar in die paleizen. En je moet uitkijken waar je loopt. Maar wat kunnen ze daar schilderen zeg.

Ja Italië. Ik hoop heel erg dat we dat ooit eens samen kunnen doen, een klein stukje dan in een mooi oord zoals er daar zovele zijn. Ja het was mooi en dat soort ervaringen geeft me altijd weer de moed om door te gaan ook op momenten dat de levenspret wat minder is. 

Ik heb nooit de moed opgegeven sinds mijn jonge volwassenheid, ook niet in donkere dagen. Niet dat ik me daar zou willen laten op voor staan, maar om te zeggen dat ik de Melancholie wel ken, maar niet volg.

Wat je uitstraalt dat krijg je ook terug. Soms kan de muziek helpen.

Een van de platen die me er altijd door geholpen heeft is het vioolconcerto  van Beethoven. Dat heeft zo een opzwepende werking op mij. Ik noemde dat de wederopstandingsplaat. Ik spreek nu van dertig tot tien jaar geleden. Ik heb geen platen meer om te beginnen, want toen kwam de dvd revolutie etc.

Je moet het doen, en je moet het blijven doen, blave stoempen. Omdat je in een positie verkeert dat je iets positiefs kunt betekenen voor anderen.

Je moet altijd proberen er iets van jezelf in te leggen, van je liefde met name, bij alles wat je doet. Om het even of het een kip koken is, of nog maar een ui snijden. Leg je liefde in alles wat je doet en er kan je nooit iets ergs meer overkomen. Tenminste dat denk ik, omdat ik denk en hoop dat ik het dieptepunt al achter de rug heb, en dat niets in de toekomst zo erg kan zijn als het verleden.

Het is misschien een voordeel op de lange duur.