Beste S.

Ik vind het sneu te vernemen dat je levenspret er niet op vooruit is gegaan.

De verleiding is altijd groot om daar in mee te gaan, want het ligt me wel nabij en ik ben daar ook geweest, toen ik veel jonger was dan nu.

Maar ik heb daar op een gegeven ogenblik een streep onder getrokken en vastgesteld dat ik geschapen ben zoals dit en dat ik daar mee te leven heb.

In een moment van totale zelfaanvaarding zich van alle twijfels omtrent de eigenwaarde bevrijden.

Om je zelf te aanvaarden, moet je jezelf blijkbaar eerst verliezen, hervinden en daarna nog een keer weggeven. Dat is nooit helemaal afgelopen en het blijft verbazen.

Het is juist dat hele proces waar je door moet, wat het leven zo zinvol maakt. Iedereen moet het voor zich ontdekken in naar eigen voorkeur en vermogen.

Ik ga dus niet mee met jou de zinloosheidgezangen zingen.

Er valt steeds weer nieuwe energie te putten naarmate het leven verder gaat en we worden er steeds beter in.

We gaan toch niet meer opgeven op een moment dat we de woeligste wateren al lang doorzwommen hebben.