Vrouw van de straat

De kuise Suzanna

Naar aanleiding van de première van de documentaire 'Femme de la rue' maakten veel mensen, waaronder filmmaakster Sofie Peeters zelf, de analyse dat vooral mannen opgegroeid in een niet-Westerse cultuur zich bezondigen aan seksistisch gedrag op straat.

Het laat een tamelijk wrange smaak na, die documentaire waar zoveel om te doen was. Voor zover ik er een stuk van gezien heb was het nogal objectief en de manier van aanbrengen getuigde van respect. Het probleem is dus niet de film, maar het verschijnsel zelf, van seksueel agressief gedrag op straat ten opzichte van vrouwen, vanwege een puberaal en adolescent publiek. Ik moet Guy Tegenbos gelijk geven in De Standaard van zaterdag 28 juli 2012. “Het gaat om machtsgedrag. Het gaat om mensen die niet hoog op de sociale ladder staan en die zichzelf toch een gevoelen van macht geven door anderen te vernederen.

En dat kunnen ze ongestoord doen. Niemand houdt hen tegen. Geen omstander. Geen overheid. Dat facet van het probleem is wezenlijk. Het gaat om machtsuitoefening. En daarom is repressie essentieel.”

Volgens Bilal Benyaich, politicoloog en zelf van Marokkaanse afkomst, is er inderdaad een hardnekkige minderheid die voor problemen zorgt.  "Jongens die ofwel relatief nieuw zijn in het land, of uit de laagste sociale klasse komen", aldus Benyaich in De Standaard (maar gelezen in Brussel Deze Week. "Maar kenmerkend voor beide groepen is hun frustratie. Omdat ze maatschappelijk voor niemand deugen – zelfs in de ogen van imams zijn het goddelozen. En omdat ze, op de koop toe, seksueel niet meespelen."

Vrouwen zijn voor hen een no-gozone, verboden terrein.

Het zijn opgroeiende jonge mannen ,vaak van de meest primitieve soort, met alle respect en met excuses voor de term, want het gaat om de minst geletterde en meest onbehouwen mensensoort. Ik zou degenen niet te eten willen geven die in Brussel rondlopen en hun hele jeugde verbrengen zonder in contact te komen met de beschaving en ongepolijst de volwassenheid betreden.

We falen als maatschappij als er zovelen zijn die zich zo fout gedragen, zonder zich daarbij van geen kwaad bewust te zijn. Dat zou dan ook de hamvraag moeten zijn: hoe kun je er in slagen die jongeren bewust te laten worden van het grensoverschrijdende en vrouwonterende karakter van hun seksistische gedrag.

De scholen zouden daar veel kunnen aan doen, ware het niet dat veel van die jongens op school niet aarden, juist wegens hun onaangepastheid, en hoe pakken we dat aan? Daar zit ik nu over te piekeren. Repressie zal er wel deel van uitmaken, maar daar moet toch ook een opvoedingsluik aan vast zitten, want je kunt niet straffen als je niet terzelfder tijd duidelijk maakt hoe het dan wel moet.

Afbeelding: Rembrandt, Susanna en de ouderlingen