Sheridan Bucket

Er is heel wat fictie die toch werkelijkheid wordt.

Neem nu Hyacinth Bucket van de Bouquet Résidence, en haar onverbeterlijke zwager Onslow. Het is pure fictie maar zo reëel voor zo veel mensen dat je daar hele gesprekken over kunt aanknopen met een wildvreemde, die wellicht ook wel een paar afleveringen zal hebben gezien.

Verschillende figuren van Disney hebben het tot realiteitsstatus geschopt, alleen maar omdat ze geld opbrengen, zoals Mickey Mouse en Donald Duck. Elk heeft zijn eigen fans en aanhang. Neem pakweg E.T. Iedereen heeft die film gezien, tenminste van die generatie, en ik denk nu ook nog.

Het zijn figuren die door iemand zijn bedacht en door iemand anders worden gespeeld en dan ontstaat daar een theatrale realiteit, dat ik het zo lelijk moet zeggen, en die personages komen tot leven en gaan een rol in ons eigen leven spelen.

‘Mind the pedestrian.’ Bijvoorbeeld, een uitlating van Hyacinth tot haar brave man David die aan het stuur zit. Dat zinnetje komt me vaak voor ogen als ik met mijn halve trouwboek in de auto zit. Hij heeft natuurlijk wel een klein beetje iets van Hyacinth. Dat net niet maniakale in de hygiëne, de netheid en de orde. En dat je je stand moet ophouden. Zo heet trouwens die hele serie: ‘Keeping up appearances.”

Dat is wat we allemaal doen trouwens, en juist daarom werd de serie met Patricia Routledge zo een wereldsucces, als de onvergetelijke Hyacinth Bouquee of the Bouquee Résidence. The lady of the house speaking

Om van haar zoon Sheridan te zwijgen, die nooit in beeld komt, maar die wel af en toe aan de telefoon hangt. Een kleine zijrol, die niet eens gespeeld wordt, want zij is de enige die we horen. En toch ook al een realiteitsstatus, of toch een celebriteitsstatus.

Genoeg voor een pagina in wikipedia: Sheridan studeert Wandtapijtdesign en Gevorderde naaldkunst in een polytechnische school van universitair niveau. Hij deelt kamers met een jonge man Tarquin genaamd. Meestal belt hij om geld te vragen.

We kennen hem alleen maar via via, en toch zien we hem zowat voor onze ogen opduiken.

Heel wat echte zonen van echte moeders die een dergelijke verhouding met elkaar hebben, komen niet in beeld, en worden door Wikipedia overgeslagen. Die leven in een realiteit die nooit fictie wordt. Misschien wel jammer maar helaas.