25. jul, 2012

Verbruining

Ik had me voorgenomen niet over partijpolitiek te beginnen in deze pagina’s maar mijn lief dagboek moet het me maar vergeven dat ik voor een keer een uitzondering maak, naar aanleiding van het nieuws dat meer en meer mandatarissen van het Vlaams Belang de oversteek wagen naar de NVA nu de gemeenteraadsverkiezingen van oktober eraan zitten te komen.

Ze nemen daar blijkbaar alles binnen. Ik ben daar niet zo blij mee. Ik behoor tot degenen die vanaf de begindagen van het Vlaams Blok zich vierkant hebben verzet tegen dat ranzige gedachtegoed. Elke vezel in mijn lijf verzet zich tegen het racisme, de xenofobie, de stoere wartaal en de flauwe humor van die mensen.

Bij mijn weten heeft de NVA nooit enig racistisch standpunt beleden, maar kan het toeval zijn dat de toon nu verandert en dat het spraakzame opperhoofd Bart De Wever nu ook de Marokkanen in het vizier neemt, die hij ziet opduiken in allerlei statistieken waar je liever niet in staat.

Nu ja goed, als dat zo is, wat moeten we ermee? Wat voor gevolgtrekking haal je daar uit? Dat ze maar moeten opkrassen? Dat beweerde Filip Dewinter altijd. De afstand is niet ver meer.

Trouwens hoe meet je dat? Hoe kun je iemand naar afkomst indelen in statistieken? Het gebeurt in elk land natuurlijk. Zo zullen het in de Verenigde Staten de zwarten zijn die deze statistieken bevolken en in Rusland zijn het de Kaukasische volkeren in hun bontheid. Vroeger in Brussel waren het de Vlamingen die de kwalijke reputatie hadden, ik spreek nu van honderd jaar geleden of zo, heel lang terug in het verleden.

Waarom is dat veranderd? Omdat Vlamingen zich omhoog hebben gewerkt op de sociale ladder en nu tot de bezittende en behoudende burgerij behoren. Hun plaats onderaan de ladder is ingenomen door de nieuwkomers, en de tweede en derde generatie daarvan.

Het zijn de milieus waar armoede en onwetendheid heerst, uitzichtloosheid en traditionele geloofspraktijken. Wat we daar moeten mee doen is hen niet beheppen met alle zonden van Egypte, maar wel ervoor zorgen dat meer en meer van die jongeren zich een weg omhoog kunnen banen, en dat gaat grotendeels via de school en het werk.

Juist daar hebben we velen van hen in de steek gelaten, die brokken maken op school en geen werk kunnen vinden of houden.

We hebben in Brussel een hele generatie laten verkommeren met alle gevolgen vandien.