Hiroshima Mon Amour

Luc trekt er de aandacht op dat de film Hiroshima Mon Amour uit 1959 gratis down te loaden is op youtube. Het begint al met Marguerite Duras. Om eerlijk te zijn, ik heb het mens nooit kunnen uitstaan. Wat een kreng in ontbinding. Van een saaiheid, van de soort die om zich heen grijpt en alles met verveling besmet, ergens tussen een servet die een mond heeft gezien en een vochtige matras.

De slaapverwekkende franse film in zwartwit uit de sprookjes. Voorzien van een permanente puntloosheid. Het ongezegde blijft verzwegen. Ja kijk. Dat zal wel in elke familie zo zijn zeker. Naarmate ze ouder werd ging Marguerite Duras steeds meer verschrompelen tot er nog een gummi rimpelpeer van overbleef.

Sartre vond ik al even lelijk en vervelend trouwens tussen haakjes.  Een loense kobold, een valse nar met zijn bolle kikkerogen. Luc is daar allemaal wild van maar ik niet zo. Het existentialisme van die dagen. Kleurloze en onfrisse figuren, die alleen maar vonden dat alles moest kunnen en alles moest mogen en die daardoor een tijdje populair waren.

Dat mag van de film niet gezegd worden, dat moet ik toegeven. En het is natuurlijk makkelijk de spot te drijven met iemand die dood is en die haar bewonderaars heeft. Zoals ik dan weer Marguerite Yourcenar een grote verering toedraag. Toch ook een Franse Dame, maar met meer diepgang denk ik.