Partij van de tevredenen

Ik ben nog altijd bezig een politieke partij op te richten, een eenmanspartij weliswaar, met als enige thema dat ik tevreden ben. Niemand zal me op dit pad willen vergezellen.

Dat is in de politiek denk ik ongezien: iemand die fundamenteel tevreden is. Meestal is men ontevreden, met voortdurend die kwade grimas en al dat klagen en kermen dat het zo mis is. Nee dan, stem voor mij: iemand die tevreden is en die niet zeurt en je niet komt lastig vallen en je portemonnee niet leegrooft zoals de andere politici dat gewend zijn.

Tevredenheid, en dat zal sommigen tegenvallen, brengt altijd behoudsgezindheid met zich mee. We zijn een aardige buurt en dat willen we graag zo houden.

 Nu valt dat niemand meer op maar toen ik jong was, stond ik op tegen de behoudsgezinden. Alles moest anders. Nu moeten we toegeven dat sindsdien alles inderdaad ook anders is geworden. Ben ik van mening veranderd of is de werkeliijkheid veranderd?

Ik beschouw het niet als verraad aan mezelf. Als jongere was ik ontevreden en dat hoort wellicht bij de leeftijd. Ik heb later ook nog veel ontevreden periodes meegemaakt, die ik de lezer vandaag zal besparen, maar nu ben ik toevallig bijzonder tevreden over wat we doen en kunnen in dit land op het gebied van zorg en van zorgvuldigheid.

Ik vind het een prachtige samenleving die dat voor elkaar krijgt, pakweg thuiszorg voor hulpbehoevende bejaarden. Ik hoef niet ver te kijken, want in mijn eigen familie vind ik maar al te veel voorbeelden van toegewijde verpleegkundigen en thuiszorgwerkers.

Ik ben daar zeer tevreden over en ik zou willen dat we dat zouden kunnen blijven doen. Hip hip hoera voor de thuiszorg in Vlaanderen.