Meer weer

Hier ben ik weer met meer weer zou Frank de Boosere zeggen. Dat is onze weerman hier bij de verstokte meerwaardezoeker in kijkminnend Vlaanderen.

Het is hier niet altijd alleen maar slecht nieuws. Af en toe zie je ook mensen die opklimmen uit een dal en persoonlijke successen boeken, en die met een soms ongelofelijke levensenergie de hinderpalen overwinnen die zich voordoen.

Zo zag ik weer een oma die net borstkanker heeft overwonnen, nadat ze tegelijker tijd een catastrofaal jaar in de familie heeft meegemaakt met onder meer het overlijden van haar oudste zoon, het succesverhaal van de familie, dat zo abrupt is afgebroken. Ik denk dat ik op haar al eens op haar heb gezinspeeld in een veel oudere blog.

Maar enfin, ze stelt het nu goed, en zag er patent uit. Goede kleur van de huid au naturel. Dan denk ik mieters, geweldig, fantastisch. Dan wens ik zo een mevrouw uit gans mijn hart altijd alle sterkte toe, om dit alles te overleven en het nooit op te geven. Lijden of sterven. Want ook als het leven vol lijden is loont het dikwijls nog de moeite door te gaan, tot een kritische grens is bereikt.

Daar is ze nu ver van er weer helemaal boven op. Blijkbaar is het menselijk wezen in staat die uiterste grens steeds weer uit te stellen en te verleggen, door de vereisten aan te passen. We zijn immers altijd op weg naar het einde, de enen al met meer tegenslag dan de anderen, en niet allen met gelijke kansen, helaas. Het is ook de vraag hoeveel talent en weerstand je hebt om er je doorheen te slaan.

Ik heb onder mijn patiënten een paar van zulke lijdensatleten, die alles hebben overwonnen wat je zomaar uitgestrooid kunt krijgen op je levenspad. Alle mensen zijn waardevol, maar sommigen springen eruit door de waardigheid die ze weten te behouden in de uren van de rampspoed.

Ik kan dat niet voorlopig niet beter uitleggen dan dat.