Ten miles

Antwerpen is verliefd op zijn eigen verkeerschaos, die er voornamelijk is gekomen omdat elke Antwerpenaar minstens twee auto’s heeft en de wegen eigenlijk alleen maar op de haven en op de Nederlanders berekend zijn. Is het eindelijk weekend en denk je eens met een van je auto’s te kunnen rijden, gaan ze daar tien mijlen lopen en wordt elke straat in beide richtingen afgesloten. Waarom dat mijlen moeten zijn op een continent dat sinds Napoleon in kilometers rekent is mij ook een raadsel.

Pret en vermaak blijkbaar. Jolijt en korstswijl. Gelukkig bood een bescheiden museumpje ruimte voor stilte en rust tijdens het vergapen aan het erfgoed van het armenhuis van Antwerpen. Het oog van de storm. Een stad die altijd bezig is, maar in wezen verliefd is op stilstand. Het is geen werveling meer maar een Brownse beweging die op het einde van de dag iedereen op de plaats vindt waar hij of zij in de ochtend al was.

Veel beweging zonder vooruitgang.