De paniek van Pascal

“Er is geen God in 't diepst van mijn gedachten,
en als hij kwam dan zette ik hem uit,
want rondom hem ruikt het te vaak naar kruit,
en op zijn eeuwigheid wil ik niet wachten!”

Je wordt er moe van, al dat moorden, slachten,
En beu gehoord de hoon die volk opruit,
Tot beeldenstorm en roofzuchtig gemuit,
Ontbonden alle duivels helse krachten.

Een antwoord komt uit onverdachte hoek.
Teresa zegt: “God roept niet maar hij fluistert.
Hij spreekt ons toe in een gesprek of boek.

Hij fezelt zachtjes hoorbaar als je luistert.
Toch blijven velen tevergeefs op zoek,
Het oor hardhorig, 't geestesoog verduisterd.

NB: De eerste vijf regels zijn van Marforio, zoals Chris terecht in een commentaar opmerkt, en de volgende negen zijn van de hand van Pasquino.

Met een lang citaat van Marforio? Pasquino scheurkalender 25 februari