Terug van weggeweest

Lekker terug uit vakantie feestelijk weer thuis ontvangen.

ik ben in Parijs, Lyon en Nice geweest. Lyon was een beetje suf en ik zal het er niet gauw over hebben. Het kan ook aan mij liggen.

in Parijs ben ik op het Père Lachaise het graf van Proust en de urne van Maria Callas gaan groeten. Omdat ik daar alleen was, vond ik het wel passend, want in gezelschap stelt dat niet hetzelfde voor, indien je iemand bereid zou vinden mee te gaan naar een kerkhof.

Er liggen daar heel wat bekende mensen, Edith Piaf, Yves Möntand, Simonne Signoret. Zenobe Gramme, een Belg. Maar dat zeggen ze er daar in Parijs niet bij. Dus zeg ik het hier even.

Marcel Proust heeft voor mij heel veel betekend. Het toppunt van de Westerse roman en nooit overtroffen, toch niet in mijn leeservaring. A la Recherche du Temps Perdu is gewoon het mooiste wat ik ooit gelezen heb en ik zal het vast herlezen als ik ooit op pensioen zou gaan.

De foto stelt bloemen op zijn graf voor, die ik bijzonder mooi vond staan, en liggen wat die ene betreft.

Maria Callas behoeft geen voorstelling. De kwintessentie van alles wat de Europese Opera is en kan zijn. Het toppunt van de kunst omdat de zang en het acteren solide in elkaar pasten. Wat een vrouw, wat een gevoel,  wat een passie, wat ontembare vitaliteit. In haar rollen sterf je altijd aan het einde van het stuk.

Om dat te kunnen, honderden keren in je leven dat je op moet. La Callas is op haar domein en op haar manier al even moeilijk te overtreffen als Marcel Proust op het zijne.