Tragedie in Luik

Verschrikkelijk voorval in Luik waar een geschifte misdadiger granaten rond is gaan werpen en een automatisch geweer leegschieten. Voorlopige balans bij het ter perse gaan: vijf doden, waaronder de schutter, en 120 gewonden.

Het gaat om een dertiger waarvan we nu al weten dat hij veroordeeld is geweest voor wapenbezit en drugshandel en die zich ook diende te verantwoorden voor zedenfeiten. Uit het weinige dat we nu al weten komt een beeld naar voren van iemand die zich absoluut niet kon neerleggen bij de regels die de samenleving oplegt, onder de vorm van wetten en reglementen.

Ik heb het niet graag over het Kwaad met een hoofdletter, maar hier komen we toch dicht bij het absolute kwaad: een boze man die zijn frustraties nog een keer op onschuldige voorbijgangers botviert en zich dan van het leven berooft. Hoe laf en slecht kun je zijn.

Het is een wraakactie op de samenleving omdat meneer er zich in thuisvoelt. Het is allemaal uiterst egoïstisch, in een mate die niet te vatten is in woorden. Een van de doden is naar verluidt een baby van zeventien maanden.

De vermoorde onschuld, maar dan letterlijk te nemen. Ik wens de nabestaanden veel sterkte toe alsmede alle slachtoffers. Ook de gewonden waarvan een aantal wellicht voor het leven getekend.

Tijd om te rouwen als getroffen Belgen. Ik hoop niet dat sommigen er weer een communautair gekissebis van maken. Je maakt me niet wijs dat zoiets niet evengoed in Vlaanderen had kunnen gebeuren. Zoals het ook in Noorwegen gebeurd is. Anders maar hetzelfde: een agressieve dader die wraak neemt op de samenleving.

Het verschil is dat er hier voor zover bekend geen politieke dimensie aan vastzit, toch niet in hoofde van de dader. Die wellicht minder intellectueel is dan die Noor. Het kwaad schuilt in het machtsmisbruik en het geweld dat mensen op elkaar uitoefenen.