Reünie

Dertig jaar arts, nu is het officieel. We hebben onze reünie gehad. Iedereen van ons is nu wel ergens met iets bezig. Elkeen heeft zijn weg afgelegd. Op 24 november publiceerde ik reeds een sonnet  op de blog dat het allemaal goed samenvat.

Ik heb dat sonnet vandaag voorgelezen in een auditorium te Gasthuisberg. Het is niet meer te herkennen natuurlijk. Het is een kunstmatige stad geworden op een steenworp van Leuven, maar er geen deel van uitmakend, erbuiten, los ervan.

Jean Cooreman, de drijvende kracht achter deze reünie, had er nog een leuke anekdote over. Gasthuisberg was in zijn woorden toen nog een grote modderberg met bovenaan het auditorium.

Als preses in het tweede jaar had hij bij Deckers plastic handschoenen gekocht die door de studenten in kleinere aantallen werden aangekocht. Hij had een kleine aktetas in hard materiaal waar een flink aantal briefjes van twintig frank in zaten

Nu is twintig Belgische frank vandaag een halve euro waard, maar toen was dat nog heel wat, genoeg om er een  bankbiljet van te maken, eigenaardig genoeg uitgegeven door de schatkist, en niet door de Nationale Bank, om een of andere historische reden.

Boven op de berg, in de strakke wind, waaide het valiesje open en buitelden de bankjes naar buiten en tal van biljetten kozen het luchtruim, gedragen door de wind in de modder van de gasthuisberg.

Er achter lopen had geen zin want je zakte 20 cm in de modder. Hij kon er alleen maar naar zwaaien.