Beschaafd Nederlands

Er is heel wat kritiek op het Nederlands van kersvers premier Elio Di Rupo.

Vriend en vijand zal moeten erkennen dat hij tenminste toch zijn best doet. Heel erg zijn best trouwens, dat hij heel erg naar zijn woorden zoekt, komt vaak omdat hij de juiste nuance wil uitdrukken, iets waar hij in het Frans heel goed in is en waar hij in het Nederlands mee worstelt, als iemand die zeer bang is iets verkeerds te zeggen.

Je kunt niet eisen van onze Waalse politieke vrienden dat ze moeite doen om het Nederlands te leren spreken, om vervolgens over elke fout te gaan vitten. Zijn Nederlands is niet perfect maar doorgaans verstaanbaar, coherent en eenduidig. Je moet die mensen niet in een Catch 22 situatie brengen: Damned if you do, damned if you don't. Als hij geen Nederlands zou spreken zou het pas goed fout zijn, en als hij wel Nederlands spreekt, wordt hij er op af gerekend.

De  tijd van de eentalige Franstalige politici op federaal niveau is voorbij. Ze doen nu allemaal hun best. Pak nu Joëlle Milquet, die het minder goed doet dan Elio di Rupo en die minister van Binnenlandse Zaken is geworden, toch ook een post waarin je geregeld het volk moet toespreken, soms in tragische momenten, mochten die zich in het binnenlandse vlak voordoen.

Meer daarover in het dagboek.