Arcadië

Verbrokkelde ruïnes, ingestort’ arcaden:
Gezien in een museum op een schilderij,
Een puinhoop en een doodgelopen gaanderij,
De balustraden en hologige façaden.

De tand des tijds, nooit sleets, is immer vastberaden.
Hij knaagt aan kapitelen en aan zuilenrij,
Verdwenen samenleving, dode maatschappij.
Het onderwerp is met geschiedenis beladen.

Daar blaast een herder zienderogen zijn schalmei.
Het vee graast op zijn weg en eet van bladerlover,
Herkauwt meedogenloos, of ligt in malse wei.

Er hangt een ijle sfeer van heimwee en van tover.
De hemel overspant de vredige vallei.
Het is voorbij en toch gaat het ook nooit meer over.

Pasquino scheurkalender einde maart