Habemus papam

België heeft een begroting. Nooit gedacht dat zulk nieuws ooit zo bevrijdend zou werken als het vandaag is. Met een beetje geluk kunnen we volgende week een regering inzweren en kan Gino zijn baard afscheren. Dan zullen we een zucht van verlichting slaken, want het begon wel een aartsvaderbaard te worden, een Mozes in driedelig pak zeg maar.

Zet hem een tulband op en laat hem los in een Amerikaans shoppingcenter, en je krijgt geheid opstootjes. Wel schoon en goed onderhouden, die baard dat wel. Je kunt er mee buiten komen. Maar het is toch tijd dat hij er af gaat en dat die vaudeville in de wetstraat nu eens een nieuw thema gaat bespelen, met name het land regeren.

Het zal wellicht pijn doen, meer lasten, minder lusten, maar dat komt overeen met de verarming waar we hoe dan ook aan bloot staan, en waar we niets kunnen aan doen. We zitten in hetzelfde schuitje als de omringende landen, en ook Noord-Amerika.

Vergrijzing, verschulding, verarming. Bovendien importeren we armoede uit de buitenwereld doordat de migratiestromen niet te controleren zijn. In een wereld die staat voor de vrije verplaatsing van kapitaal, moeten we ook de vrije verplaatsing van mensen aanvaarden.

België is een land dat de rijken wegdrijft en de armen aantrekt. Nu is dat een aspect van de verarming dat buitensporig veel aandacht krijgt in de media. De andere aspecten van onze verarming komen minder aan bod. Ons geld zit nu in China, waar veel productiefabrieken zijn die massagoederen uitstoten, die wij kopen, waardoor ons geld naar daar verhuist, aangezien de Chinezen weinig van ons terugkopen.

Dat is de oorzaak van de verarming: wij wilden een democratische wereld met vrije handel. Wel, die vrije handel hebben we al. In die handel overleven alleen de slimsten en de besten, of de grootste aantallen. In het Noord-Atlantisch bekken, waar wij deel van uitmaken heeft de afgelopen vijftig jaar een uitzonderlijk rijke beschaving geheerst die nu over haar top heen is, en die voortaan jaar per jaar zal inzakken.

Er zullen hier en daar nog rijke punten overblijven, maar voor de grote massa is een periode van verarming te voorzien, gewoon omdat die rijkdom niet meer vol te houden is, en we al veel te lang boven onze stand leven.