Dertig jaar arts

Er is binnenkort reünie ter gelegenheid van het zesde lustrum als afgestudeerde dokter in de genees-, heel- en verloskunde, zoals dat toen nog heette.

Ik moet het toegeven: ik ben dertig jaar arts. Ik heb dat een beetje onder de pet gehouden omdat ik geen vieringen wilde, maar er is besloten dat we elkaar nog eens terug gaan zien, en ik zal daar een stukje animatie bij voorbereiden.

Het zijn zeven jaren in je leven die je niet vergeet, de tijd die je doorbracht aan de Alma Mater, de Katholieke Universiteit Leuven waar ik promoveerde in 1981. Het zijn intense jaren gezien de leeftijd die we hadden, van achttien tot 25 jaar oud, in termen van persoonlijke ontwikkeling en het opdoen van kennis.

Die kennis kregen we in zo grote hoeveelheden over ons uitgestort dat de verwerking nog jaren zou duren. Je hebt een paar jaren praktijk nodig om alles op zijn plaats te krijgen. We gingen allemaal onze weg, binnen het ruime veld van de geneeskunde met allerlei specialisaties.

Voor mij werd het huisartsgeneeskunde in Brussel. Ik ben er gebleven en voel er me thuis. Het is een vak, en ook een roeping. Ik kan me geen betere stiel voorstellen en ik zal wellicht erin sterven, daar ik niet uitkijk naar het pensioen, maar veeleer denk nog door te zullen werken, als de gezondheid blijft en de goesting.