De andere landen

Het ís ook een oud arsenaal, waar vroeger de legerdiensten hun kwartieren en hun opslagplaatsen hadden. Oude depots, niet gebouwd om mooi maar om functioneel te zijn, en nu ze niet meer hun oorspronkelijke bedoeling dienen, voor iets anders gaan fungeren, namelijk om hedendaagse kunst tentoon te stellen. Dat lukt wonderwel.

De zalen zijn kaalgeplukt en van versieringen ontdaan, en bieden een haast tijdloos kader, om de kunstwerken te ontvangen, omdat het zo oud is. Helemaal tijdloos is dat niet. Het is zelfs gedateerd, maar het toch een tijdsdimensie die onze eigen levensverwachting ruimschoots overschrijdt. Daar gaat een mens dus naar naartoe om naar hedendaagse kunst kijken, die vaak zo vergankelijk is. Efemeer zoals de eendagsvlieg.

Het heden staat er in een decor van het verleden, en dat maakt het zo mooi en vergankelijk. Het is broos en kwetsbaar. Want “alles van waarde is weerloos” zegt Lucebert. Er staat heel veel rommel tussen maar ook mooie dingen, en af en toe iets waarvan je denkt ‘wow en ach.’ Je wandelt erdoorheen, en op goeie momenten val je van de ene verbazing in de andere.

De hedendaagse kunst is absoluut niet armlastig en verkeert ook in geen crisis, tenzij de altijddurende crisis van de hedendaagse wereld als maatstaf mag gelden. De kunst weerspiegelt de wereld waarin we leven, en biedt ons ook een spiegel van onszelf. Het fascinerende is toch ook dat het zo internationaal is, en dat zowat elk land op aarde ergens aanwezig is met een tentoonstelling, waar heel de wereld komt naar kijken.

Het oude legerdepot is een magische plek om een tentoonstelling van hedendaagse kunstwerken aan te bieden die haar gelijke wellicht niet kent. We hebben daar trouwens ook lekker gegeten in het museumrestaurant, en dat a l’aperto. Een slaatje eten in de buitenlucht met een glaasje pinot grigio. Wat wil een mens meer hebben om halfweg te bekomen van de overdosis plastische kunst die zich aan ons heeft voorgedaan.

Abstractie gemaakt van Opera, is dit het mooiste wat je op deze planeet in het echte leven kunt meemaken. Het is een prachtige wereld waarin we leven, maar hij is broos en aan verbrokkeling onderhevig. Laten we de schoonheid koesteren wanneer we kunnen, en herinneren, nu de dagen donker worden en het herfstweer is ingetreden.