Santa Maria della Salute

Ertegenover aan de andere kant van het basiliekvoorplein was een tentoonstelling van Damien Hirst aan de gang. Als je daar binnenkwam, en nog maar in de inkomhal stond, werd je zowat omver geblazen door de bevroren tocht van een krachtige airconditioning installatie.  De entreeprijs van 20 € voor een valide volwassene werkte al evenzeer afschrikwekkend.

De huiveringwekkende hoogmoed van de moderne kunstwereld. Om naar het Museum van Peggy Guggenheim te gaan, kwam ik voorbij een gratis toegankelijke tentoonstelling van Jan Fabre in de oude abdij L'Abbazia di San Gregorio, aan de voet van de basiliek van Santa Maria della Salute. Dat wilde ik voor geen geld missen.

Mooi uit dat ik niet hoefde te betalen, om deze tere werken te mogen zien. Jan Fabre blijf ik met al zijn gebreken toch altijd boeiend vinden, zoals hier nu ook weer, met die breekbare sculpturen van glas en van bot. Er is altijd iets van kwetsbaar, en macaber. Er staat daar een hele boot binnen, veeleer een prauw, helemaal beslagen met stukjes mensenbot.

Verder zijn er glazen doodshoofden met dierenskeletten in de mond, en ook glazen duiven, zoals ik ontdekte op een foto van Gino. In het midden van de openlucht van de binnenkoer prijkt een grote groene kever in glas. Kenners zullen weten dat Jan Fabre iets met kevers heeft, denk maar aan de met goudkevers overdekte plafonds van het koninklijk paleis, uitgevoerd op vraag van toen nog koningin Paola.

Zelf had ik die duiven onder de daklijst niet eens gezien de eerste keer dat ik er was, want ik ben nog eens met het hele gezelschap teruggegaan . Een tweede keer zie je altijd meer. Mooi is niet altijd leuk. Er zit ook altijd iets van pijn aan vast, hier pittig aanwezig in een broze vormentaal die een grens van het sacrale doorbreekt, door gebruik te maken van dierlijke en voornamelijk menselijke skeletbeenderen.

De titel ‘Glas en beenderen’ wordt helemaal waargemaakt. Wat je daar allemaal mee kunt doen, dankzij de glasfabrieken op Murano, en het stoffelijk overschot van vele onbekenden als grondstof, in dat oude klooster dat in het Canal Grande baadt. Het zijn wel geen dingen die je in je huis zou willen hebben, toch niet als je bedenkt dat het menselijke resten zijn. Het is mooi in een oud klooster, maar het past niet in de woonkamer. Het zou de eetlust alleen bederven.