Verwonde wandelaar

Op weg naar het einde

De grote mystici zijn niet zozeer die beweren God gevonden te hebben, maar degenen die verslag uitbrengen over hun zoektocht. De ware mysticus of mystica is degene die steeds doorgaat met lopen. “Le marcheur blessé” om met Michel de Certeau te spreken (1925-1986). De verwonde wandelaar. ‘Het is niet dit, en het is niet dat’ in de woorden van de pseudo-Dionysius. We kunnen weten wat God niet is, maar niet wat Hij of Zij wel is.

We moeten er ons voor hoeden, daar een antropomorfe invulling aan te geven. Zie Baruch Spinoza (1632- 1677.) Op zoek naar God, vooruit wetende dat we hem niet kunnen vinden, want dan zou hij ophouden God te zijn, steeds met de blik vooruit naar het verdwijnpunt van de horizon, leggen we onze weg af. We worden door de tocht gevormd.

Af en toe kunnen wij een stukje samen evenwijdig oplopen met andere zielen die om de een of andere reden dezelfde kant uitgaan. We komen in de ontmoeting met de andere die een andere mening omtrent God is toegedaan, vaak tot de vaststelling dat we inderdaad hetzelfde willen, en dat we wellicht naar iets gelijkaardigs zoeken.

Zelfs Thomas van Aquino (1225-1274) is van mening dat de kerk de gelovige niet in aanraking met God kan brengen, maar wel in staat is de weg te tonen door in de juiste richting te wijzen. Iedereen moet zelf weten hij of zij de weg aflegt. Ik weet ook niet wat de wil van God is.

Ik heb daar geen voorstelling van. Ik zie geen Oude Man die in een controlekamer vol wijzers en schermen met grafieken aan de knoppen zit. Ik reken niet op Hem om op het einde van de maand de facturen te betalen. Mijn voorstelling van het Opperwezen is zo goed als mogelijk onvoorstelbaar.

Het enige wat we hebben is Zijn of Haar Woord, en daaruit kunnen we opmaken wat Hij of Zij van ons vraagt.  Wat mij betreft: Een evangelisch enthousiasme om de ander vreedzaam en liefdevol te bejegenen, en een persoonlijk jihad om de samenleving beter te maken, en als dat niet kan, zoveel mogelijk het menselijke lijden te verlichten, door zorg te dragen, hulp te verlenen en toewijding voor de dagelijkse taken te betonen.

Dat engagement berust op de oergrond van de Heilige Schrift en alle andere literatuur die nadien is geschreven. Als anderen op grond van een andere motivatie tot dezelfde conclusie komen, kan ik dat alleen maar toejuichen.