Van eigen kweek

Op Studio Brussel is de hele week alleen maar muziek van eigen bodem te horen, onder het motto: “De Week van Eigen Kweek.” Dat is wat. Een mens valt van de ene verbazing in de andere, hoeveel variatie er is in de Belgische muziek. Hoeveel nummers er niet zijn, die je nooit hebt gehoord, waarbij elk muziekgenre aan bod komt.

Hoe groot de diversiteit is, met daarbij nog eens dat rare trekje van ons land wat de taalmengeling betreft waarin gezongen wordt, met niet alleen Engels en Nederlands, maar ook Frans. Dat maakt onze muziekscene zo pittig. Dat was heel wat anders toen ik jong was. In het België van Koning Boudewijn (1930-1993) was er naar mijn gevoel niet die geweldige reputatie die de Belgische muziekproductie nu heeft.

De immer fris formulerende Bent Van Looy verklaarde als gast in een van de radioprogramma’s: “Wat nu anders lijkt: dat er een nieuw gevoel van zelfzekerheid is, die er vroeger niet was. Toen heerste er een gevoel van het is allemaal om het even want het lukt toch nooit.” (Ik parafraseer) “Nu zie je jonge mensen – en mensen van alle leeftijden – muziek maken met een bewustzijn van, ja we stellen iets voor.”

Dat is trouwens niet alleen in de muziek zo. Ik zie dat ook in andere cultuurvlakken, zoals de kunst, de literatuur, de film. België in al zijn diversiteit valt geregeld in de internationale prijzen. Dat konden wij ons vroeger niet voorstellen. We dachten dat ons land duf, muf en suf was, en dat het nooit wat zou worden. Het lelijke eendje van Europa. Dat gevoel, dat kan ik herkennen.

Persoonlijk vind ik dat beeld van België met ook die Franstalige kant er aan nog een stuk boeiender, in vergelijking met Vlaanderen apart genomen. Eigenlijk is het toch een prachtig land met die talen, die gewesten, die gemeenschappen. Die broze en logge constructie, uniek in zijn genre. Smeltkroes van invloeden. Een klein land heeft veel buitenland. Nu liggen we daar zo mooi, samen met Nederland en Luxemburg als het wervelpunt waar de Duitse, de Franse en de Engelse cultuur elkaar ontmoeten.

En als je Vlaanderen apart zou nemen, dan valt op dat er meer dan ooit in een dialect wordt gezongen, met overigens steengoede muziek tot gevolg.