Is een mooi land

Het is een zin die we in gezelschap gebruiken om het onderwerp van gesprek te veranderen, telkens wanneer het pijnlijk zou kunnen worden. Het is misschien het goede moment om het eens over iets anders te hebben. Zwitserland bijvoorbeeld. Iedereen is er wel geweest of weet er iets over te vertellen en voor je het weet, wordt het weer gezellig.

Verandering van onderwerp. Dat moet nu ook maar eens het geval zijn, al begin ik reeds ontwenningsverschijnselen te vertonen. Ik had dit nog willen zeggen, en ik had dat nog willen aantonen. Een verhaal moet niet overheersend worden. God is als het zilverscherm waar iedereen zijn schimmen kan en mag op projecteren, en niemand hoeft het te doen, al doet iedereen het de hele tijd.

Het enige wat je niet zou mogen doen, is druk, dwang of geweld uitoefenen om je eigen schimmen op die van de anderen te laten overwegen. Maar goed dat is alleen maar de toepassing van een algemene wet, dat geweld niet goed is. We moeten proberen te evolueren naar een maatschappij met minder geweld. Dat zou de algemene regel moeten zijn.

Is ons handelen gunstig om die doelstelling te bereiken? Dat is de vraag die we ons moeten stellen. Dan denk ik dat het inderdaad nuttig is dat we het af en toe uitgebreid hebben over uitdagingen die onze moderne samenleving belagen, maar er mag ook andere keren een moment van ontspanning zijn.

Het oplossen van de spanning, is wellicht mogelijk door af en toe eens een kans te scheppen, de andere in zijn anders zijn te ontmoeten. Ont-moeten, is niet meer de schijn ophouden, maar uiterlijk vertoon laten vallen en gewoon jezelf zijn, en dan merk je meestal gauw dat de ander dat ook doet..

Als je naar hen toe stapt met het idee dat je beter bent dan zij, dan zul je altijd zien dat die ontmoeting er niet vlotter op verloopt. Als je alleen maar negatieve vooroordelen hebt over de groep waartoe de gesprekspartner behoort, dan gaat die natuurlijk in een defensieve reflex en gaat hij of zij zich natuurlijk verdedigen.  Zo zitten mensen in elkaar.