Boer pas op je ganzen

Wanneer atheïsten en andersdenkenden zich aan de koranexegese begeven is het altijd opletten geblazen. Zo hebben wij het onder meer met Gert Verwilt over de meer dan 150 strijdverzen in de Koran gehad. Het is een argument dat ook Ayaan Hirsi Ali gebruikt heeft op een bepaald moment, dat die verzen zo wreed zouden zijn.

Ze is daar later op teruggekomen, en ze heeft erkend dat er in de Koran een evolutie waar te nemen is van de Mekkaanse naar de Medinese periode. Mohamed heeft een geestelijke groei doorgemaakt en van strijdbaar soldaat is hij gaan inzien dat er aan de oorlog paal en perk moet worden gesteld. Seb Armore is daar ten overvloede op in gegaan.

Oorlog kan, volgens de Heilige Koran, maar alleen onder strenge voorwaarden. Alleen als verdediging en niet om anderen aan te vallen en te knechten. De Islam is een strijdbare godsdienst. Daar is op zich niets mis mee. We mochten willen dat de Christenen evenveel geloofsijver aan de dag zouden leggen.

Je kunt niet een godsdienst die zowel in binnen- als buitenland zoveel gelovigen telt, verbieden of geringschatten omdat in hun Heilige Schrift verzen staan die ons tegen de borst stuiten. Het is niet omdat de toon van hun handvest ons niet bevalt, dat we mogen besluiten dat de bevolkingsgroep in kwestie gewelddadiger is dan wij, waarbij wij ons op de borst kloppen dat we dat zelf niet zijn.

De Heilige Koran bevat het Woord van God, maar niet elk woord in de tekst weegt evenveel door, en door alleen naar de letter te kijken, mis je de geest.  Oorspronkelijk gaat het om een sacramenteel werk waarvan de werking berust op het reciteren en aanhoren van de onveranderlijke tekst, die op de hoorder echter telkens een andere indruk zal maken, omdat de luisteraar zelf verandert.

Het is orale poëzie die haar bestaansgrond vindt in het uitspreken en het beluisteren, het liefst herhaaldelijk, waarbij je steeds weer nieuwe inzichten zult vergaren en dichter bij jezelf komen. Dichter dan dat kunnen we bij God niet komen, dan dat we naar zijn woord mogen luisteren, zonder daarom van extremisme beschuldigd te moeten worden.