Smaad

Mia Doornaert , Luckas Vander Taelen, Annabel Nanninga, het zijn maar een paar bekende publicisten die graag smalende opmerkingen over de Islam en de moslims maken, met allerlei merkwaardige redeneringen die er op neerkomen dat de Joden wel respect verdienen en de moslims niet.

Joden zijn een volk en dat mag je niet discrimineren, beledigen of vernederen, zeker met de Shoah in gedachten. Moslims daarentegen zijn geen volk, en dus mag het wel. Op de bescherming die voor de enen geldt, mogen de anderen geen beroep doen, op grond van een theoretisch onderscheid.

 Daar ben ik het niet mee eens. Geen enkele bevolkingsgroep, geen enkele gemeenschap verdient het om door het slijk gesleurd te worden. Iedereen verdient evenveel bescherming, omdat iedereen gelijk is voor de wet.

Dat er discriminatie heerst en dat de Vlaamse samenleving behept is met racistische trekken wordt grofweg ontkend. Mia bijvoorbeeld vind dat er een centrum voor gelijke kansen bestaat en daarmee is de kous af. Niet zeuren. De discriminatie is opgelost. Het woord islam(o)fobie moet uit het woordenboek geschrapt worden, want het is een betekenaar zonder betekende.

De Islam is in haar ogen niet meer dan een ideologie die zoals elke andere ideologie aan kritiek onderhevig moet zijn. Iedereen mag daar zijn opinie over kwijt in het kader van de vrije meningsuiting. Als er mensen zijn die zich vernederd of gekwetst voelen, dan zoeken ze het maar uit.

De genoemde publicisten zijn bekende personen die alle uiterlijke kenmerken van intellectuelen vertonen. Dat zij zich zo wreed vergissen doet twijfels rijzen over hun vermogen zichzelf in vraag te stellen. Zien zij dan niet in dat ze op hun manier de spiraal van geweld en uitsluiting aanzwengelen, door Moslims al bij voorbaat de mond te snoeren, en al hun argumenten afhandig te maken.

Op een bepaald ogenblik wordt het teveel, en dan is het niet meer leuk.