Het nieuwe dieptepunt

De opvang van vluchtelingen in het oude continent verloopt niet van harte, met als gevolg dat het beleid meer en meer harteloos wordt. In Denemarken is nu een nieuw dieptepunt bereikt door de stafrechtelijke veroordeling van een echtpaar dat een stel oorlogsvluchtelingen met vervoer en een eenvoudige doch voedzame maaltijd geholpen had.

Die keurige en bereidwillige Denen worden dan ineens beschuldigd en tot een fikse boete veroordeeld voor mensensmokkel. Dat vind ik echt onder alles. Zelfs nog onder het niveau van de provinciegouverneur van West-Vlaanderen, die het bestond op te roepen, geen voedsel te verstrekken aan mensen in nood, onder het voorwendsel dat dit er nog meer zou aantrekken.

Verboden de vluchtelingen te voederen, dat is de nieuwe leuze. Alsof het om ongedierte ging. Arm Denemarken. Arm West-Vlaanderen.

Wat een misselijk makend egoïsme, opgetrokken uit argwaan en achterdocht en zeg maar angst. Wat zijn we bang zeg, als blijkt dat onze eigen volksburgers een boterham zouden toesteken aan de toevloed van verplaatste personen, die sommigen als misplaatst beschouwen.

Wie stond daar met de christelijke waarden van de Europese beschaving te zwaaien? Nu blijkt dat de acht werken van barmhartigheid buiten de wet worden gesteld. Moeten wij dan niet langer wie hongerig is, voeden, wie dorstig is, laven, en de daklozen herbergen? Het mag niet meer, tenzij ze over papieren beschikken. De barmhartige Samaritaan is vogelvrij verklaard.

Is dat de morele superioriteit van Europa vandaag? Vrije meningsuiting behalve voor moslims. Vrije doortocht van goederen en personen, behalve voor mensen zonder papieren. Voedsel volop behalve voor vluchtelingen. Vrijheid, maar niet voor iedereen. Gelijkheid, maar sommigen zijn gelijker dan anderen. Broederlijkheid, maar alleen onder ons.

Is dat niet een Europa om misselijk van te worden? Die immorele, zelfzuchtige, bange blanke man. En vrouw, want de vrouwen laten zich niet onbetuigd in het uitsluitingskamp. Kijk maar naar die vreselijke Marine Le Pen. Horresco referens. Zo gaan we van het ene dieptepunt naar het andere. Ocharm Europa, ik schaam me bodemloos in jouw plaats.