Zij ruste in vrede

Zaterdag heb ik de begrafenis bijgewoond  van een tante die acht en tachtig is geworden. Het was een mooie plechtigheid, en het was een bijzonder moment. Haar echtgenoot, meer dan negentig blijft over. Als bijna de laatste van die generatie die nu bijna is uitgestorven.

Van de overledene bewaar ik goede herinneringen. Ik heb haar nog twee keer mogen ontmoeten het afgelopen jaar, en ik ben bijzonder blij dat ons dat gelukt is. Maar ik heb natuurlijk nog veel oudere herinneringen aan haar.

Door toedoen van de ziektetoestand van mijn moeder werden we als kind tijdens de vakanties vaak uitbesteed, en zo is het gekomen dat ik met het gezin van mijn tante vele vakanties in het zonnige Spanje van de jaren zestig heb doorgebracht, toen nog onder Franco. Mijn oom had er een optrekje. Ik moet zeggen dat ze bijzonder gastvrij en gul voor ons waren.

Ik ben hen daar bijzonder dankbaar voor. Het waren mensen op wie je kon rekenen, en die nooit de rekening presenteerden. Geen woorden, maar daden, in een wereld die nu verdwenen is. Ik heb daar dit hele weekend met een bijzondere nostalgie aan teruggedacht.

Spanje was toen nog redelijk primitief. De plaatselijke bevolking was onontwikkeld en de boom van de toeristische infrastructuur moest nog beginnen. Je kon het begin al merken, maar als je het vergelijkt met wat het nu geworden is, is het verschil ongelofelijk. Ik ben daar in 2010 nog eens gaan kijken, maar ik heb niet veel kunnen herkennen van vroeger.

Spanje was toen nog avontuurlijk. We werden na een hobbelige rit in een landrover afgeleverd in een hutje in de bergen, waar niets was, en waar mijn oom en tante wonderen deden van organisatie en improvisatie. Jaar na jaar kwam daar meer vorm in. Ze hebben daar echt iets opgebouwd.

Waar het voornamelijk om ging is het klimaat van warmte en geborgenheid, en dat is ook iets wat je opbouwt, en waar ik hen zo dankbaar voor ben. Liefdevol en rechtvaardig waren ze, ook voor kinderen die de hunne niet waren.

Nu ik er op terugkijk, kan ik inschatten dat mijn ouders aan de steun van deze oom en tante heel wat gehad hebben, zonder iets ten nadele van de andere ooms en tantes te willen zeggen.