Stigma

Elk land heeft zo zijn bevolkingsgroep die als vreemd en storend wordt ervaren en die dientengevolge met een veralgemeende achterdocht wordt bejegend. In de VS zijn het de zwarten, in Oost-Europa de zigeuners, bij ons de Marokkanen en vijftig jaar geleden waren het in Brussel de Vlamingen.
Het doelwit van de openbare argwaan is steeds een groep waarvan de leden zo mogelijk visueel herkenbaar, en terzelfdertijd sociaal achtergesteld, geestelijk onderontwikkeld en onder...hevig aan geweld moeten zijn. Die laatste drie komen altijd samen voor.
Het is dezelfde groep die minder toegang heeft tot de scholen en de arbeidsmarkt, die ook problemen van straatcriminaliteit en sociale onrust stelt. Wanneer een bepaalde etnische groep oververtegenwoordigd is in de onderlagen van de maatschappij, kun je er donder op zeggen, dat die zich de banbliksems van de gegoede burgerij op zich trekt.
Het is de achtergestelde sociale klasse van de armen en behoeftigen die de grootste problemen van de ordehandhaving stelt. Als er daar een zichtbare groep oververtegenwoordigd is, dan krijg je de poppen aan het dansen. Die worden dan kop van jut.
Ik behoor toevallig tot een Marokkaans gezin, en dus tot een gemeenschap die geregeld het doelwit is van argwaan en achterdocht. Onze indruk is dat er niet te weinig maar te veel wordt benoemd. Ook als dat niet nodig of niet nuttig is. Ook als het onwaar is of ongenuanceerd. Ook als het niet geverifieerd is.
Als later blijkt dat het niet waar is, zoals in het geval van de moordenaars van Joe Van Holsbeeck op 12 april 2006 in Brussel, waarbij de daders in de massamedia werden opgegeven als van Noord-Afrikaanse afkomst, terwijl het Polen waren, dan krijg je nadien niemand die zich excuseert voor de vergissing, of moeite doet om het aldus geschiede onrecht te herstellen.
Door al dat eenzijdig benoemen, iets dat geen enkele andere bevolkingsgroep zich zou laten welgevallen, krijg je in dit land een akelige sfeer wanneer een Noord-Afrikaan of een Moslim binnenkomt.