17. jan, 2016

Schijnheiligheid

Een van de hardnekkige opvattingen die aan herziening toe zijn, maar waar Rome halsstarrig aan vasthoudt, is het voorbehouden van de priesterwijding aan ongehuwde mannen.

Vrouwen komen niet aan de bak, en nemen in de r.k. kerk sinds jaar en dag een tweederangspositie in.

Het is een uitvloeisel van een merkwaardige houding ten opzichte van seksualiteit - en ten opzichte van de vrouw - die teruggaat op Paulus, Augustinus en Hiëronymus, gekenmerkt door taboes, achterdocht en  verkramptheid.

Het is een eeuwenoud proces geweest, dat zijn beslag heeft gekregen ten tijde van het concilie van Trente in de zestiende eeuw, toen de r.k. kerk geconfronteerd met het protestantisme, orde op zaken poogde te stellen in een instituut dat in allerlei vlakken corrupt was geworden.

Priesters mogen alleen celibataire mannen zijn, en dit selectiecriterium is van grote invloed op de rekrutering van kandidaat priesters:. Het is een van de voornaamste redenen dat het aantal priesterroepingen schrikbarend gedaald is. Dat heeft alles te maken met de vreemde eis dat priesters afstand van hun seksuele ontplooiing doen, en de belofte afleggen geen levenspartner te kiezen.

Daardoor is het aantal kandidaten dat overblijft te klein en wordt het moeilijk nog veel andere eisen te stellen. Vermoedelijk heeft dit geleid tot een relatief groot aantal mannen met homoseksuele geaardheid die deze absurde voorwaarde gemakkelijker aanvaarden, aangezien er voor heen toch geen officieel aanvaarde uitweg is.

Op die manier is de kerk in handen gekomen van verzuurde oude mannen met een oververtegenwoordiging van homoseksuelen, en daarnaast ook pedofielen voor wie het huwelijk hoe dan ook niet zo hoeft. Zo is een priesterkaste ontstaan die alle macht in de kerk heeft gegrepen en die geen brood ziet in verandering.

De seksuele moraal is versteend. De seksualiteit wordt uit het zicht verbannen. In theorie dan toch, want in de werkelijkheid blijven de seksuele driften in de clandestiniteit voortwoeden.  Er gaapt een die kloof tussen de openbare moraal en die van het privéleven. Die spagaat is maar vol te houden met grote dosissen schijnheiligheid en vrome leugens.