Katholiek probleem

Mijn neef stelt me de vraag hoe het zou komen dat uitgerekend de r.k. kerk zo getroffen is door de pedofilieschandalen van de voorbije jaren.

Het is een zwarte reeks die al meer dan twintig jaar bezig is.

Ik ben de overtuiging toegedaan, dat het geen toeval is, maar verklaarbaar vanuit de tekortkomingen van het management van het instituut. Om verschillende redenen is de katholieke kerk in deze materie bijzonder getroffen. Onze kritiek betreedt voornamelijk drie domeinen: de leerstellingen, de rekrutering en het (sanctie-) beleid.

Om vandaag met die leer te beginnen.

Vooreerst zijn er de verschillende gedateerde en achterhaalde misvattingen die als leerstellingen nog steeds binnen de kerk opgeld doen. Hoewel die al lang door de wetenschap achterhaald zijn, blijft Rome ons die halsstarrig als te geloven voorhouden. We hebben het onder meer over de foutieve en schadelijke standpunten omtrent seks en het huwelijk, masturbatie, geaardheid, voorplanting, abortus en anticonceptie.

Het betreft gebieden die tot de privésfeer van het individu behoren, en waar de kerk dogma's verkondigt die strijdig met de wetenschap en schadelijk voor de samenleving zijn. Seksualiteit wordt binnen de kerk verkeerd begrepen en geduid en de kloof met de samenleving is immens. In de werkelijkheid is de katholieke gelovige vandaag in de moderniteit getreden, net zoals iedereen.

Zo goed als niemand past al die absurde verboden toe, maar intussen blijft het wel wegen op het geweten en kan het tot uitsluiting leiden. Dat is minder prettig, natuurlijk. De achillespees van de kerk is hier te vinden, en dat wordt haar ondergang. De seksualiteit is te lang verdoemd en onderaards gedreven, en met heimelijkheid omgeven.