Parallelle economie

De oorlog tegen drugs is in de praktijk een oorlog tegen de drugsgebruiker. Het zijn de kleine garnalen en de brokkenpiloten die tegen de lamp lopen en worden gestraft. Intussen is een parallelle economie ontstaan, waarbij in het geheim grote bedragen van eigenaar verwisselen. Hoe harder de repressie hoe hoger de prijs van de verboden stof.

Het is een strijd die we niet kunnen winnen, want naarmate we harder optreden gaat de markt reageren, maar niet verdwijnen. Waar geld is, is ook geweld. De staat moet geweld uitoefenen om de wetgeving te handhaven, maar de gewetenloze drugshandel moet geweld gebruiken om de kip met het gouden ei veilig te stellen. Er zijn altijd kapers op de kust.

Aan de andere kant kleeft aan drugs toch ook iets van verleiding, als je het bekijkt in het vlak van de popcultuur. In de wereld van de muziek, de film, de mode etc. Neem nu de rockscene. Het is toch druggebruik alom bij die mannen en dat al vele tientallen jaren, pakweg sinds de jaren zestig, intussen ook al vijftig jaar geleden. Sommigen zingen vandaag nog.

Anderen gaan ten onder aan hun verslaving. Neem nu Michael Jackson die aan een overdosis overleed, van een narcotisch middel dat normaal alleen door anesthesisten wordt gebruikt. Een tragisch verhaal van iemand die alles had, en alles kon krijgen wat voor geld te koop is, iemand met een diep gevoel en een weergaloos talent, en die dan zo eindigt.

Dat toont de tragische kant die aan de verleiding vasthangt. Geen verleiding zonder dreiging. Degenen die de dagelijks werkelijkheid als een last ervaren, gaan op zoek naar een middel om dat vervelende gevoel te verdrijven. Je kunt dat met wierook en gepaste muziek proberen, maar in de praktijk zijn er nauwelijks sterkere prikkels te vinden dan door het toedoen van welbepaalde chemische stoffen die welbepaalde gevoelens teweegbrengen. Daar kan niets anders tegenop in termen van een snelle en krachtige inwerking.

We zijn zoogdieren met een bloedsomloop en zo gauw een stof in het bloed geraakt, zit het meteen overal in het lichaam en kan het doelwitorgaan bereiken. In het geval van drugs zijn dat hoofdzakelijk de hersenen, nevenwerkingen niet te na gesproken. Voor mensen die voortdurend onlustgevoelens en depressiviteit gewaar worden is dat vaak een aha-erlebnis, dat ze iets gevonden hebben, dat op staande voet iets aan die onlust doet, wat betekent dat je de sleutel in handen hebt om controle over je humeur uit te oefenen.