Zucht

Spreek het woord drugs uit in onze samenleving en iedereen denkt al aan scènes vol geld en geweld.

De afwezigheid van de verslavende stof leidt tot zuchtigheid. Een vorm van gemis en ontbering. Dat is het mechanisme van de verslaving waardoor de verslaafde er zich toe genoopt ziet steeds weer de stof aan te schaffen. Het is de drijfveer van de markt die er onvermijdelijk ontstaat als er een koperspubliek is.

Druggebruik is niet alleen een persoonlijk gedrag, maar ook een maatschappelijk fenomeen, dat zich in allerlei landen op een verschillende manier uit. De vraag is hoe we daar als samenleving en als staat moeten mee omgaan. Bij stand van de huidige wetgeving is drughandel een vergrijp dat onder het strafrecht valt, en vervolgd, veroordeeld en gestraft moet worden.

Het is niet het druggebruik op zich, maar de handel erin die strafbaar is, en bij uitbreiding ook de smokkel, het transport, het opslaan etc. Je kunt echter niet iemand vervolgen, alleen maar omdat hij gebruikt. Dat blijft geheel in de private sfeer.

Er woedt al vijftig jaar, sinds President Nixon, een oorlog tegen drugs met tegenstrijdige resultaten. Vervolging en straf hebben echter niet tot minder maar tot meer drugsverslaafden geleid, en daarbovenop nog veel meer ellende en tegenslag over hen uitgestrooid. In onze gevangenissen zit een heel groot aantal druggebruikers. Dat heeft niet alleen met handel te maken, maar ook met de verwervingscriminaliteit, die er toe leidt dat mensen die geen inkomen hebben en er toch een dure drugconsumptie op na houden, toch een manier zoeken om aan geld te raken.

Daar komt ook prostitutie om de hoek kijken. Voor vrouwen is dat soms de manier waarin ze zich van de nodige stoffelijke middelen voorzien. Kortom, het gaat ook om geld, en om veel geld. Het zou nu nogal kort door de bocht zijn, de druggebruiker voor alle ellende door de drugshandel verantwoordelijk te stellen. Er zijn andere vormen van beleid mogelijk, om de schade te beperken, en toch ook de persoon van de gebruiker te ontzien.

Wij stoppen de druggebruikers die zich vergaloppeerd hebben in de nor, waar de drugproblemen geconcentreerd voorkomen, en waar geen behandeling voorzien is. De gevangenis als menselijke afvalemmer van het drugsbeleid.