29. mei, 2017

Migratie

Druk

De voornaamste drijfveer van de migratiedruk is de ongelijkheid, nog vele malen aangezwengeld door de planetaire bevolkingsexplosie, de klimaatveranderingen en het krijgsgeweld. In plaats van daar iets aan te doen is de internationale politiek hoofdzakelijk met het bevorderen van de oorlog bezig.

Als e een rationele wereldregering bestond zou zij de migratiedruk bestrijden door het oprukken van de woestijn een halt toe te roepen en gewelddadige conflicten te beslechten, te beginnen met het Midden-Oosten. Wat wij doen is meer wapens verkopen. We bevinden ons voortdurend in staat van oorlog, alleen proberen we die buiten de deur te houden, door onze krijgsverrichtingen in andere landen te begaan.

Intussen lopen er overal ter wereld tientallen miljoenen vluchtelingen rond, en die proberen we ook buiten de deur te houden, zo goed en zo kwaad als het gaat, want er zijn altijd gaten in het gordijn. De bootvluchtelingen bijvoorbeeld. Ze komen Europa binnen op de zuidflank waar ze allerlei staten vinden waar het al slecht gaat.

Dat zorgt overal voor wrijving en angst, en we krijgen dit jaar vast weer een nieuwe vluchtelingencrisis. Ook al omdat de vreemdelingenhaters elke rationele aanpak onmogelijk maken door haat en razernij te preken. Een doordacht Europees beleid inzake vluchtelingenopvang had veel ellende kunnen voorkomen, maar dat is er niet gekomen, omdat allerlei landen dwarsliggen, die liever kiezen voor een lokale aanpak.

Vluchtelingen pesten brengt echter geen zoden aan de dijk, want aan de druk van buitenaf doet dat niets. Het komt er op neer dat landen aantallen vluchtelingen op elkaar af proberen te schuiven. Het is ook de Belgische doctrine van Theo Francken: we moeten onaantrekkelijk zijn voor vluchtelingen, dan zal het beter gaan. Het ontmoedigingsbeleid. Ga onze deur voorbij. Dat is wat we nu in vele landen zien.

De migratiedruk gaat daarmee niet weg, zowel binnen als buiten de grenzen. De ongelijkheid kun je alleen maar in stand houden door geweld te gebruiken. Dat is wat we nu ook doen, de afgelopen vijftig jaar. Een ongehoorde welstand en een aanzienlijk fortuin opbouwen en dat niet delen met de overgrote meerderheid van de wereldbevolking die het met minder moet stellen.