Va en moe

De meeste van mijn lezers zullen het net zoals ik wellicht ook ooit gedaan hebben, als ze in dit land geboren zijn: met moeder- of vaderdag een cadeautje maken in de kleuterklas, om dit dan mee naar huis te nemen en aan de betrokken ouder aan te bieden. Leuk en hartverwarmend. Toch gaat daar nu een Brussels schooltje mee stoppen. Het is meteen wereldnieuws.

Dit keer is er geen raciaal belang in het geding zoals bij de zwartepietdiscussie, noch ook een godsdienstige kloof zoals met het varkensvlees in de schoolmaaltijden, al worden aan extreemrechtse kant de messen al gewet. Op het eerste gezicht is het alweer een vertrouwd element uit onze kinderjaren dat verdwijnt in de molen van onze moderne samenleving.

Toch is de maatregel van de schooldirectie, die alle lof verdient, zinvoller dan hij lijkt, als we tenminste denken aan hoeveel kinderen er intussen rondlopen die niet passen in dat plaatje van de monkelende vader, de glunderende moeder en de popelende kinderen. Sommige kinderen hebben meerdere moeders, of meerdere vaders, sommigen hebben er geen.

Zo’n kind, dat niet past in het pa-en-ma plaatje, moet het elk jaar weer uitleggen waarom het anders is, en dat is niet fijn. De meeste kinderen voelen zich niet zo geroepen om anders te zijn dan de anderen. Als kleuter wil je vooral niet in een hoekje gedrukt worden, en dat is wat met die cadeautjes wel gebeurt.

Neem nu een kind met twee vaders, of twee moeders, in het geval van homoseksuele stellen. Die kinderen gaan dus ook naar school. Iedereen hoopt toch op evenwaardige behandeling en gelijke kansen? Dan past het niet dat van sommige kinderen steevast gevraagd wordt de samenstelling van het gezin waar ze toe behoren te verantwoorden, waardoor ze van de weeromstuit zichzelf in vraag gaan stellen.

Daarom vind ik het wel goed dat ze daar mee stoppen, met die verregaande idealisering van een model dat wellicht nog altijd geldig is voor een krimpende meerderheid, maar lang niet voor iedereen. Meer en meer kinderen leven in mozaïekgezinnen. Degenen die het geluk hebben in een modelgezin te verblijven, mogen van geluk gespreken, maar ze ontlenen daar geen extra rechten aan.